پژوهش در ورزش تربیتی (May 2021)
بررسی ویژگی‌های کینماتیکی در طرح طناورز و پیش‌بینی هماهنگی بین‌فردی
Abstract
طناب‌زنی هماهنگی را تقویت می‌کند و موفقیت در طناب‌زنی دونفره به هماهنگی فضایی و زمانی دقیقی نیاز دارد. هدف این پژوهش بررسی ویژگی‌های کینماتیکی در طرح طناورز و پیش‌بینی هماهنگی بین‌فردی بازیکنان نخبه بود. در پژوهش کاربردی حاضر، 12دختر در دسترس نخبه طناب‌زنی (13 تا 18 سال) آزمودنیهای تحقیق را تشکیل دادند. شرکت‌کنندکان به مدت یک‌ماه تکالیف مختلف طناب‌زنی (طناب‌زدن یک‌نفره و دونفره در مسافت‌های متفاوت با فرود هم‌‌زمان) را تمرین کردند تا موفق شدند به‌طور صحیح و بدون حضور بازخورد (دیدن یا شنیدن صدایی از هم‌گروهی) آن‌ها را اجرا کنند. محقق از دستگاه تحلیل حرکتی وایکان، با شش دوربین مادون قرمز، با قابلیت 120 فریم در ثانیه برای ثبت سه‌بعدی حرکات پاها و چرخش طناب‌ها استفاده کرد. نتایج تحلیل واریانس یک‌راهه نشان داد که با تمرین کافی و در غیاب بازخورد، انحراف زمانی دست و پا و انحراف زمانی چرخش طناب در گروه‌های دونفره به سطحی مساوی یکدیگر رسید، درحالی‌که زمان حرکت، ارتفاع پرش و نقطه فرود بین افراد تفاوت معنی‌داری نشان دادند. در طناب زدن، حرکت زاویه‌ای طناب و جابجایی عمودی بدن با هم ترکیب می‌شوند یعنی جای‌گیری و زمان‌بندی در آن ضرورت دارد. بنابراین با افزایش دشواری تکلیف و همچنین با افزایش تقاضای تکلیف مشترک، میزان هماهنگی درون‌فردی و بین‌فردی افزایش می‌یابد و قدرت جفت شدن و پیش‌بینی افراد با توجه به قیود تکلیف انفرادی و مشترک تغییر می‌کند.
Keywords
