بررسی اثربخشی روان‌درمانی بدنی بر کنش‌های اجرایی در بیماران مبتلا به افسردگی پس از سکته مغزی

Abstract

مقدمه: با توجه به شیوع بالای افسردگی پس از سکته لازم است توان‌بخشی‌های مناسب جهت بهبود بیماران در این زمینه مورد بررسی و مقایسه قرار بگیرند. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر روان‌درمانی بدنی بر بهبود کنش‌های اجرایی بیماران افسرده پس از سکته مغزی انجام گردید.روش کار: این کار آزمایی بالینی در سال 1398 در خانه سالمندان مهرآنا در شهرستان بجنورد انجام شد. تعداد 20 نفر از بانوان مبتلا به سکته مغزی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه مداخله روان‌درمانی بدنی (10 نفر) و شاهد (10 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله در جلسات روان‌درمانی بدنی شرکت داده شدند و گروه شاهد درمان روتین دریافت کرد. بیماران با استفاده از پرسشنامه‌های جمعیت شناختی، آزمون افسردگی بک، مقیاس سکته موسسه ملی سلامت و آزمون‌های رایانه‌ای سنجش کنش‌های اجرایی شامل آزمون کارت‌های ویسکانسین، برج لندن، حافظه دیداری-فضایی مکعب‌های کرسی و فراخنای ارقام وکسلر مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تی تست و کوواریانس از طریق نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: گروه آزمون بعد از مداخله روان‌درمانی بدنی در آزمون‌های برج لندن(p= 0/000)، مکعب های کورسی(p=0/03)، کارت ویسکانسن و فراخنای حافظه وکسلر(p= 0/03)، بهبود معناداری نسبت به گروه شاهد نشان دادند .نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های تحقیق حاضر روان‌درمانی بدنی می‌تواند به بهبود کنش‌های اجرایی در بیماران افسرده پس از سکته مغزی کمک کند.

Keywords

• افسردگی
• روان‌درمانی بدنی
• سکته مغزی
• کنش‌های اجرایی