طراحی شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته با رویکرد پایداری و قابلیت اطمینان

Abstract

محیط رقابتی عصر حاضر، توجه سازمان‌ها را به رعایت الزامات کیفیت و مسئولیت‌پذیری اجتماعی معطوف داشته است. زیرا سازمان‌هایی که خود را پای‌بند به چارچوب مدیریت کیفیت می‌دانند به سطح بالاتری از رضایتمندی مشتریان دست می‌یابند. این تحقیق برای ادغام پایداری و قابلیت اطمینان، مسئله طراحی شبکه زنجیره تأمین اقتصادی، مسئولیت‌پذیر و قابل اطمینان را به صورت جامع و کارآمد مورد مدل‌سازی قرار داده است. از این رو، یک مدل برنامه‌ریزی عدد صحیح مختلط غیرخطی برای مسئله طراحی شبکه زنجیره تأمین به صورت سه هدفه، چندمحصولی، چندسطحی، چندمنبعی، چندظرفیتی و چندمرحله‌ای در نظر گرفته شده است. جواب‌های بهینه پارتو مدل پیشنهادی، با استفاده از روش محدودیت اپسیلون تکامل یافته (AEC) به دست آمده است. همچنین از مثال عددی با داده‌های تصادفی برای سنجش صحت و عملکرد کلی مدل پیشنهادی استفاده شده است. نتایج نشان داد که با افزایش پارامتر تقاضا مقدار سود مسئله افزایش می‌یابد. این در حالی است که قابلیت اطمینان و مسئولیت‌پذیری اجتماعی کاهش پیدا می‌کند. علاوه بر این، با افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای مقدار تابع هدف سود و مسئولیت‌پذیری اجتماعی کاهش پیدا می‌کنند در حالی که مقدار تابع هدف قابلیت اطمینان تقریباً ثابت می‌ماند. با این حال، دستیابی به هم‌افزایی میان پایداری و قابلیت اطمینان در طراحی شبکه زنجیره تأمین، نیازمند تدوین دستورالعمل‌های دقیق‌تر و بلندمدت‌تری است.

Keywords

• پایداری
• قابلیت اطمینان
• بهینه‌سازی چند هدفه
• روش aec
• شبکه زنجیره تأمین حلقه بسته