مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Mar 2011)
توزیع فراوانی تغییرات قلبی- عروقی در مسمومیت با کاربامازپین و ارتباط آن با میزان کاهش سطح هوشیاری
Abstract
مقدمه: مصرف روز افزون کاربامازپین منجر به افزایش مسمومیت با این دارو شده است. در خصوص میزان تغییرات و گرفتاری سیستم قلبی و عروقی در مسمومیت با کاربامازپین اختلاف نظر وجود دارد. روش‌ها: در یک مطالعه‌ی مقطعی، 77 نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش مسمومین بیمارستان نور اصفهان، که دچار مسمومیت با کاربامازپین شده بودند، به صورت غیراحتمالی آسان انتخاب شدند. تغییرات ECG، نبض و فشار خون و ارتباط این تغییرات با سطح هوشیاری در بدو ورود و 12 و 24 ساعت بعد ارزیابی شد. یافته‌ها: در میان بیماران، 49 نفر (6/63 درصد) زن و مابقی مرد بودند. ارتباط معنی‌داری بین تغییرات QT Interval و QRS complex و تغییرات نبض با مسمومیت با کاربامازپین وجود نداشت. فشار خون سیستولی، دیاستولی و متوسط شریانی (MABP) به صورت کاهنده و PR Interval به صورت افزاینده تغییرات معنی‌داری از بدو ورود تا 24 ساعت بعد نشان داد. همچنین فشار خون سیستولی، دیاستولی و MABP در افراد دچار کما در مقایسه با سایر سطوح هوشیاری کمتر و پهنای کمپلکس QRS در آن‌ها به صورت معنی‌داری بیشتر بود. بین کاهش سطح هوشیاری و فشار خون دیاستولی، QT Interval و PR Interval در بدو ورود و 12 و 24 ساعت بعد ارتباط معنی‌داری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط سطح هوشیاری و تغییرات نبض (برادی‌کاردی)، فشار خون سیستولی، MABP و QRS Complex در ساعت 12 بستری، پایش بیماران از لحاظ فشار خون، نبض و تغییرات الکتروکاردیوگرام به ویژه در سطوح پایین‌تر هوشیاری لازم به نظر می‌رسد تا بتوانیم از عوارض ناخواسته و مرگ و میر بیماران پیش‌گیری کنیم و از طول مدت بستری بکاهیم.
