ارزیابی و مقایسه روش بهینه سازی چند سطحی و مدل IPARM در تخمین پارامترهای نفوذ در آبیاری جویچه ای

Abstract

پارامترهای معادلات نفوذ، در ارزیابی و طراحی سیستم‌های آبیاری نقش اساسی دارند و به‌منظور افزایش بازده آبیاری ضروری است که با دقت فراوان تخمین زده شوند. در این مطالعه، دو روش تخمین پارامترهای نفوذ آبیاری جویچه‌ای، ارزیابی و با هم مقایسه شدند که عبارت‌اند از: بهینه‌سازی چندسطحی براساس استفاده از داده‌های پیشروی، پسروی و رواناب و مدل IPARM براساس استفاده از داده‌های پیشروی و رواناب. مطالعۀ مزرعه‌ای به‌منظور جمع‌آوری داده‌های مورد نیاز در سال 1393 در کرج انجام گردید. چهارده واقعۀ آبیاری با دو دبی ورودی 29/0 و 44/0 لیتر در ثانیه در طول فصل رشد ذرت انجام شد. براساس ضرایب تخمینی معادلۀ نفوذ کاستیاکف-لوئیس، متوسط خطای نسبی برآورد حجم آبِ نفوذیافتۀ مدل IPARM و بهینه‌سازی چندسطحی، به‌ترتیب 1/8 و 5/8 درصد به دست آمد. نتایج نشان داد که هر دو روش در تخمین حجم آب نفوذیافته برای همۀ سری داده‌ها کم برآورد داشتند. روش IPARM کمتر از روش بهینه‌سازی چندسطحی خطا داشت و در مجموع، هر دو روش برای برآورد پارامترهای نفوذ، عملکرد قابل قبولی در آبیاری جویچه‌ای داشتند.

Keywords

• آبیاری سطحی
• بیلان حجمی
• خطای نسبی
• ضرایب نفوذ
• معادلۀ کاستیاکف- لوئیس