Vertikal çeneliğin mandibular kondil ve ramus üzerindeki biyomekanik etkilerinin ön açık kapanışı olan ve olmayan bireylerde sonlu elemanlar metodu ile incelenmesi

Abstract

Amaç: Araştırmanın amacı, ortodontide özellikle yüksek açılı vakalarda uygulanan ağız dışı aygıtlardan biri olan vertikal çeneliğin temporomandibular eklem (TME) üzerindeki biyomekanik etkilerinin ön açık kapanışı olan ve olmayan bireylerde sonlu elemanlar metodu ile değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntem: Vertikal çeneliğin TME’de oluşturduğu stres miktar ve dağılımının belirlenmesinde ön açık kapanışı olan ve olmayan iki farklı bireye ilişkin iki ayrı üç boyutlu geometrik model oluşturuldu (Sırasıyla Model I ve Model II). Dijital görüntülerden geometrik modellerin ağ yapısı oluşturularak stres miktar ve dağılımının hesaplanması işlemi ise ABAQUS bilgisayar programı kullanılarak yapıldı. Bulgular: 5 N`luk ortopedik kuvvet uygulayan vertikal çenelik apareyinin Model I ve Model II’deki TME’de oluşturduğu stres miktar ve dağılımında farklılıklar tespit edildi. Model I ve Model II’e ait dişlerde saptanmış olan en yüksek stres miktarını mandibular kondil bölgesi izlemektedir. Model I ve Model II’deki mandibular kondil bölgesinde tespit edilen en yüksek stres miktarları sırasıyla 5.64 MPa, 1.38 MPa’dır. Model I ve Model II’e ait mandibular kondilde tespit edilen yüksek stres bölgelerinin lokalizasyonunda da farklılıklar tespit edildi. Model I’e ait mandibular kondil başında stres üst arka bölgede lokalize, Model II’de üst ön bölgede lokalize oldu. Sonuç: Klinisyenler ön açık kapanışa sahip bireylerde kullanılan standart ortopedik kuvvetlerin TME üzerindeki olası patolojik etkileri konusunda dikkatli olmalıdır.

Keywords

• açık kapanış
• sonlu elemanlar metodu
• temporomandibular eklem