Dobre praktyki w psychiatrii dzieci i młodzieży. Zastosowanie „Otwartego Dialogu” w psychiatrii środowiskowej okresu rozwojowego – doświadczenia własne

Abstract

Dzienny Ośrodek Psychiatrii i Zaburzeń Mowy dla Dzieci i Młodzieży (DOPDiM) we Wrocławiu jest jedną z pierwszych w Polsce placówek, w której strukturach działają zespoły psychiatrycznego leczenia środowiskowego dla dzieci i ich rodzin. Wobec niewystarczającej ilości rodzimych modeli opieki środowiskowej okresu rozwojowego zespół DOPDiM podjął w 2013 roku szkolenie w nowym podejściu, nazywanym „Otwartym Dialogiem” (Open Dialogue Approach, ODA), które jako metoda leczenia potwierdziło swoją skuteczność w krajach skandynawskich oraz w Niemczech. Twórcami ODA są prof. Jaakko Seikkula oraz dr Brigitte Alakare. Metoda ta wywodzi się z procesów reflektujących Toma Andersena oraz leczenia dostosowanego do potrzeb pacjenta prof. Yjrö Alanena. Zespoły mobilne DOPDiM w ramach funkcjonowania Poradni Leczenia Środowiskowego zaczęły wdrażać idee oraz rozwiązania organizacyjne ODA, adaptując je do uwarunkowań istniejącego już systemu opieki i leczenia. W artykule omówiono możliwości i ograniczenia związane z implementowaniem praktyk ODA w polskich realiach. Przedstawiono odniesienia do pierwszych doświadczeń związanych z realizacją autorskiego programu „Psychiatria środowiskowa dla dzieci i młodzieży – nowa jakość. Leczenie dostosowane do potrzeb pacjenta w oparciu o zasoby rodzinne i sieci społeczne”, finansowanego z budżetu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego.

Keywords

• Otwarty Dialog
• psychiatria środowiskowa
• dobre praktyki leczenia środowiskowego
• sieci społeczne
• leczenie ostrych epizodów psychotycznych