Ṭibb-i Tavānbakhshī (Apr 2017)
مقایسه تاثیر تمرینات تعادلی با و بدون لباس فضایی بر کیفیت زندگی و عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون
Abstract
مقدمه و اهداف پارکینسون یک اختلال مخرب عقدههای قاعدهای مغز و یک عارضه مزمن و پیشرونده است که بیشتر در گروه سنی سالمندان دیده میشود. درمان فیزیکی یکی از روشهای کمک به بهبودی این بیماران است. مواد و روشها تعداد 45 مرد و زن مبتلا به بیماری پارکینسون (مرحله 4-1 بر اساس مقیاس Hoehn و Yahr) بهصورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس در سه گروه کنترل، بدون لباس فضایی و با لباس فضایی قرار گرفتند. گروههای با و بدون لباس فضایی علاوه بر درمان دارویی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه به انجام تمرینات تعادلی پرداختند، در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت تنها درمانهای دارویی دریافت کردند. در ابتدا و انتهای تحقیق حاضر، کیفیت زندگی (پرسشنامه (PDQLو عملکرد حرکتی (پرسشنامه UPDRS) بیماران ارزیابی شد و دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها در کیفیت زندگی تفاوت معناداری بین سه گروه مشاهده شد (001/0>P). به طوری که گروههای با و بدون لباس فضایی بهبود معناداری نسبت به گروه کنترل داشتند، اما بین گروه با لباس فضایی و گروه بدون لباس فضایی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در عملکرد حرکتی نیز تفاوت معناداری بین سه گروه مشاهده شد (001/0>P). به طوری که گروههای با و بدون لباس فضایی بهبود معناداری نسبت به گروه کنترل داشتند، همچنین گروه با لباس فضایی بهبود معناداری نسبت به گروه بدون لباس فضایی داشت. نتیجه گیری تمرینات تعادلی تاثیر مثبتی بر کیفیت زندگی و عملکرد حرکتی دارد، همچنین تمرینات تعادلی با لباس فضایی نسبت به بدون لباس فضایی مفیدتر است. بنابراین تمرینات تعادلی با لباس فضایی به عنوان یک مدالیته مفید برای این دسته از بیماران توصیه میشود.
