بررسی رغبت به ازدواج در دانشجویان شهر بابل در سال 1402

Abstract

زمینه و اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان تمایل به ازدواج در بین دانشجویان دانشگاه‌های آزاد، فنی و مهندسی و علوم پزشکی بابل انجام شد. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه مقطعی بود. جامعه آماری شامل 414 نفر شرکت‌کننده بود که به روش چند مرحله‌ای (نمونه‌گیری سهمیه‌ای- تصادفی) در سال تحصیلی 1402 انتخاب شدند. از دو پرسشنامه تمایل به ازدواج که شامل 23 گویه در چهار خرده مقیاس (واکنش به ازدواج، آمادگی برای ازدواج، نگرش نسبت به پیامدها و موانع ازدواج) و پرسشنامه 32 سوالی مشکلات بین فردی (IIP-32) با مقیاس لیکرت 5 گزینه‌ای جهت جمع‌آوری اطلاعات استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون های آماری ANOVA و رگرسیون خطی استفاده شد. ملاحظات اخلاقی و پژوهشی در تمام مراحل مطالعه در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از نظر شرکت‌کنندگان، 25 تا29 سالگی مناسب‌ترین سن برای ازدواج بود. تحلیل داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون خطی نشان داد که متغیرهای سن و مشکلات بین فردی رابطه آماری معنی‌داری با رغبت به ازدواج دارند. در حالی ‌که سایر متغیرها مانند جنس، مقطع تحصیلی، محل سکونت و نوع دانشگاه رابطه معنی‌داری نشان ندادند. نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر منفی مشکلات بین فردی بر رغبت به ازدواج در دانشجویان، آموزش‌های مرتبط با پیش از ازدواج و مهارت‌های زندگی می‌تواند نگرش مثبت به ازدواج را به همراه داشته باشد.

Keywords

• رغبت به ازدواج، دانشجویان، مشکلات بین فردی