اثر حمل کوله‌پشتی با وزن‌های مختلف بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی اندام تحتانی دختران و پسران 7 تا 10 سال حین راه رفتن

Abstract

زمینه و هدف: با توجه به افزایش روزافزون استفاده از کوله‌پشتی توسط کودکان و نوجوانان و گزارش‌های متناقض در خصوص معایب و محاسن استفاده از آن در ایجاد خستگی، درد و برخی آسیب‌های اسکلتی‌عضلانی، هدف پژوهش حاضر تعیین اثر حمل کوله‌پشتی بر متغیرهای منتخب بیومکانیکی (فضایی‌زمانی، کینماتیک زاویه‌ای و کینتیکی» حین راه رفتن دختران و پسران 7 تا 10‌ساله بود.مواد و روش‌ها: در این پژوهش نیمه‌آزمایشگاهی، از 26 دانش‌آموز (13 پسر و 13 دختر) شرکت‌کننده، آزمون راه رفتن حین حمل کوله‌پشتی در 4 شرایط صفر، 10، 15 و 20 درصد وزن بدن برای تحلیل متغیرهای منتخب فضایی‌زمانی، کینماتیک زاویه‌ای و کینتیکی گرفته شد. برای مقایسه متغیرهای مذکور در 4 شرایط، از آزمون آماری تجزیه‌و‌تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری همراه با آزمون تعقیبی ضریب تصحیح بونفرونی استفاده شد (0/008>P).یافته‌ها: نتایج تفاوت معناداری بین وضعیت‌های صفر با 20 درصد در میزان طول گام، عرض گام و میزان آهنگ قدم‌برداری نرمالیزه، درصد مراحل حمایت یگانه، دوگانه و نوسان، حداکثر زوایای فلکشن زانو و دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن مچ پا و قله اول و دوم نیروی عمودی نرمالیزه و نیروی عمق فرورفتگی را نشان داد (0/008>P). به علاوه، تفاوت معناداری بین وضعیت‌های صفر با 15 درصد در میزان عرض گام و آهنگ قدم‌برداری نرمالیزه، حداکثر زاویه پلانتار فلکشن مچ پا و قله اول و دوم نیروی عمودی نرمالیزه مشاهده شد (0/008>P). همچنین تفاوت معناداری در میزان حداکثر زاویه پلانتار فلکشن مچ پا و قله اول نیروی عمودی نرمالیزه بین وضعیت‌های 10 درصد با 20 درصد و میزان قله دوم نیروی عمودی نرمالیزه بین وضعیت‌های صفر با 10 درصد وجود داشت (0/008>P).نتیجه‌گیری: هنگام استفاده از کوله‌پشتی با وزن‌های مختلف، آگاهی از اثرات متعدد بیومکانیکی مفید بوده و به تجویز وزن مناسب جهت حمل کمک می‌کند. ضمناً به دلیل تغییرات بیومکانیکی اندک، حداکثر وزن حمل کوله‌پشتی برای کودکان در محدوده 10 درصد وزن بدن آن‌ها مناسب است. البته در این زمینه به دلیل تفاوت‌های فردی احتیاطات لازم باید صورت بگیرد

Keywords

• کوله‌پشتی
• متغیرهای بیومکانیکی
• اندام تحتانی
• راه رفتن
• دانش‌آموزان