علوم سیاسی (Oct 2014)
چشم انداز علم سیاسى اسلامى و ایرانى نوین
Abstract
هژمونى آموزه‌هاى علمى سیاسى مدرنیستى وفرامدرنیستى غربى پارادایم غالب علمى وآموزشى سیاسى دانشگاه‌ها وحتى تدریجاً مراکز علمى، آموزشى وپژوهشى حوزوى را در مى‌نوردد. بحرانى بودن وبحران زایى دانش سیاسى جدید، از سویى، پیشینه وپشتوانه مدنى ایرانى واسلامى، از سوى دیگر ونیز هوشمندى، نوگرایى وباورمندى نیروها ونهادهاى ایران اسلامى، تجدید یا تأسیس دانش سیاسى را ایجاب مى‌کنند. اصلاح ساختار سیاسى وعلمى کشور همراه با ترسیم واجراى طرح وبرنامه راهبردى، زایش یا بازسازى این چنین دانش سیاسى متعادل، متعال وکارآمدى را فراهم مى‌سازد. مقاله حاضر گذرى به این فرایند دارد؛ فرایند گذار دانش سیاسى طبیعى ماکیاولیستى ـ هابزى به دانش طبیعى سیاسى ونمودشناسانه پوزیتیویستى، واین دانش به دانش یا آموزه‌هاى علمى سیاسى فرامدرنیستى، وآن به علم سیاسى اسلامى وایرانى یا علم سیاسى انسانى، متعادل ومتعالى. دانش سیاسى اسلامى وایرانى متشکل است از فلسفه سیاسى عقلانى واستدلالى، فلسفه سیاسى وحیانى وتفهمى ودانش سیاسى تجربى وعرفى اعم از انسان‌شناسى سیاسى، جامعه‌شناسى سیاسى، اقتصاد سیاسى ومدیریت سیاسى.
