سازوکار مقابله و عوامل مؤثر در ناامنی غذایی در میان فقیرنشینان شهری در مرادآباد، هند

Abstract

اهداف: هدف مطالعه حاضر، تحلیل ناامنی غذایی و سازوکارهای مقابله در میان فقیرنشینان شهری است روش‌شناسی: برای پشتیبانی از تحقیق حاضر از داده‌های اولیه و ثانویه استفاده شده است. برای جمع‌آوری داده‌های اولیه، از یک پرسشنامه ساختاریافته در یک بررسی میدانی استفاده شد. منابع ثانویه شامل مطالعات، مجلات، نشریات تجاری و ادبیات منتشر شده است. برای مطالعه حاضر، برای جمع‌آوری جزئیات بیشتر، بحث گروهی متمرکز (FGD) نیز انجام شده است. روش جمع‌آوری داده‌ها، نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای بوده است. برای تعیین حجم نمونه برای تحقیق حاضر از یک روش آماری پیچیده (یعنی فرمول یامانه، 1967) استفاده شد. علاوه بر این، بر اساس محاسبه حجم نمونه، 396 خانوار برای انجام مصاحبه‌های حضوری و جمع‌آوری پاسخ‌ها انتخاب شده‌اند. در مطالعه داده‌ها از آمار توصیفی ساده مانند فراوانی، درصد و میانگین، و همچنین شاخص استراتژی مقابله (CSI) و شاخص ناامنی غذایی FGT استفاده شده است. نتایج: در نتیجه، خانوارها 77.35 درصد مواقع ناامنی غذایی را تجربه می‌کنند، عمق و شدت ناامنی غذایی به ترتیب 21.45 درصد و 9.42 درصد است. علاوه بر این، خانوارهای دچار ناامنی غذایی با حداکثر و حداقل مصرف به ترتیب 1948.15 کیلوکالری و 497.70 کیلوکالری به طور متوسط 1222.93 کیلوکالری در روز مصرف می‌کنند، . نتیجه‌گیری: علاوه بر این، یافته‌ها نشان می‌دهد که پنج راهبرد مقابله اصلی که خانوارها برای مبارزه با ناامنی غذایی و کمبود مواد غذایی استفاده می‌کنند عبارتند از: تکیه بر غذاهای کم‌ترجیح یا ارزان‌تر، کاهش تعداد وعده‌های غذایی و حجم غذا در روز، خرید مواد غذایی به صورت اعتباری و دریافت مواد غذایی از خانواده و دوستان.

Keywords

• ناامنی غذایی
• تنوع غذایی
• دریافت کالری
• شاخص ناامنی غذایی fgt
• سازوکار مقابله
• شهر مرادآباد