مقایسه عملکرد روانی کلامی در کودکان دارای ناتوانی یادگیری و کودکان بهنجار

Abstract

مقدمه و اهداف اختلال نامیدن مدت‌هاست در کودکان دارای ناتوانی یادگیری مورد توجه محققان است. یکی از جنبه‌های مطالعه مهارت نامیدن که در این جمعیت کمتر مورد بررسی قرار گرفته، عملکرد روانی کلامی است. مطالعه حاضر در نظر دارد ضمن مقایسه عملکرد روانی کلامی در کودکان دارای ناتوانی یادگیری و کودکان بهنجار، تاثیر ویژگی‌های دموگرافیک را بر عملکرد روانی کلامی مورد مطالعه قرار دهد. مواد و روش‌ها مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود؛ آزمودنی‌ها متشکل از دو گروه آزمایش شامل 30 کودک دارای ناتوانی یادگیری (15 مذکر و 15 مونث؛ با میانگین سنی 20 /1±90/8 سال) با تشخیص روانپزشک و گروه کنترل شامل 30 کودک بهنجار (15 مذکر و 15 مونث؛ با میانگین سنی 39/1±71/8 سال) بودند که از نظر سن، جنس و پایه تحصیلی با گروه کنترل همگن شده بودند. عملکرد روانی کلامی در قالب دو تکلیف روانی معنایی و روانی واجی به‌صورت انفرادی بررسی شد. یافته‌ها میانگین امتیاز عملکردهای روانی معنایی و روانی واجی گروه آزمایش به صورت معنادار پایین‌تر از گروه کنترل بود (001/0>p)؛ مشابه یافته فوق در ارتباط با میانگین تعداد انتقال‌ها و اندازه خوشه به­دست آمد (001/0>p). تفاوت میانگین امتیاز عملکردهای روانی معنایی و واجی بین سنین مختلف در هر دو گروه معنادار بود (05/0>p)؛ اما در هر دو گروه، تفاوت آماری معناداری در میانگین امتیاز عملکردهای روانی بین دو جنس مشاهده نشد (05/0

Keywords

• روانی کلامی
• ناتوانی یادگیری
• روانی معنایی
• روانی واجی
• بهنجار