Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jan 2015)
مقایسه تعادل ایستا و پویا در ورزشکاران مرد آماتور
Abstract
مقدمه و اهداف از آنجا که سازگاریهای تمرینی از اصل ویژگی پیروی میکنند؛ ممکن است تعادل در رشتههای مختلف ورزشی تفاوت داشته باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی ویژگی تعادل بود. مواد و روش ها 72 دانشجوی مرد شرکت کننده در المپیاد دانشجویان کشور آزمودنیهای این مطالعه را تشکیل دادند. این آزمودنیها از رشتههای فوتبال، بسکتبال، کشتی، ژیمناستیک، هنرهای رزمی و وزنه برداری انتخاب شدند. همه آزمودنیها در ساعت 14 و به صورت گروههای ورزشی مختلف در 6 روز متوالی، در محل برگزاری آزمون آماده شدند. پس از 5 دقیقه گرم کردن و انجام حرکات کششی، آزمونهای تعادل ایستا با استفاده از سیستم امتیازدهی خطای تعادل و تعادل پویا به وسیله دستگاه تعادلی وای انجام شد. یافته ها نتایج آزمونهای تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون توکی نشان داد که از نظر تعادل ایستا رشته ژیمناستیک از همه رشتهها بهتر بود و پس از ژیمناستیک، ورزشکاران رشتههای ورزشی رزمی، فوتبال، کشتی، وزنهبرداری و بسکتبال، به ترتیب نمرات بهتری را کسب کردند؛ با این وضع، اختلاف بین رشتههای بسکتبال- وزنهبرداری، بسکتبال- کشتی، فوتبال- کشتی، فوتبال- رزمی، وزنهبرداری- کشتی و رزمی- ژیمناستیک معنیدار نبود و از نظر تعادل پویا به ترتیب رزمی، کشتی، فوتبال، ژیمناستیک، وزنهبرداری و بسکتبال قرار داشتند؛ اگرچه این اختلاف بین گروههای ورزشی فوتبال- کشتی، فوتبال- رزمی، فوتبال- ژیمناستیک، کشتی- رزمی، کشتی- ژیمناستیک و گنگ فو- ژیمناستیک معنیدار نبود. نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد تعادل نیز همانند بسیاری از عملکردهای ورزشی اختصاصی بوده و تابعی از نوع رشته ورزشی میباشد.
