فیزیولوژی ورزشی (Dec 2020)
تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان ژن‌های LXRa، PEPCK و G6PC2 در کبد موش‌های چاق پیش‌دیابتی
Abstract
مطالعة حاضر با هدف بررسی تأثیر هشت هفته تمرین هوازی بر بیان LXRa mRNA، PEPCK و G6PC2 در بافت کبد موش های چاق پیش‌دیابتی انجام شد. تعداد 18 سر موش نر C57BL/6 به دو گروه تقسیم شدند: 1- موش های تغذیه‌شده با رژیم غذایی پرچرب (موش های پیش‌دیابتی) (تعداد = 12) و 2- موش های تغذیه‌شده با رژیم غذایی استاندارد (موش های غیرچاق) (تعداد = 6). تأیید شرایط پیش‌دیابتی با تست تحمل گلوکز (GTT) انجام گرفت. سپس موش های پیش‌دیابتی به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFD-Exe) و رژیم غذایی پرچرب-بی‌تحرک (HFD-Sed). موش های گروه تمرینی به‌مدت هشت هفته و پنج روز در هفته با سرعت متوسط 21 متر بر دقیقه و به‌مدت 45 دقیقه روی نوار گردان تمرین کردند. 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی، موش ها قربانی و خون از قلب موش ها گرفته شد. بافت کبد جدا شد و برای اندازه‌گیری سطح بیان LXRa و ABCA1 در دمای 70- درجة سانتی گراد نگهداری شد. نتایج نشان داد سطوحLXRa و ABCA1 کبدی در موش های تمرین‌کرده به‌طور معناداری از موش های تمرین‌نکرده بیشتر بود. بیان نسبی ژن های کلیدی در گلوکونئوژنز ازجمله G6PC2 و PEPCK در کبد موش های تمرین‌کرده در مقایسه با موش های تمرین‌نکرده به‌طور معناداری کاهش پیدا کرد. همچنین تمرین هوازی موجب کاهش استئاتوز و آنزیم های کبدی در موش های پیش‌دیابتی شد. به‌دنبال تمرین بدنی، بیان ژن LXRa و ABCA1 در کبد موش ها افزایش پیدا کرد و موش ها را از چاقی القاشده توسط HFD محافظت می کند و خطر بیماری کبد چرب را کاهش می دهد.
Keywords
