روانشناسی بالینی و شخصیت (Feb 2022)
مقایسه تاب‌آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان با و بدون رفتارهای خودآسیب زنی
Abstract
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاب آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان با و بدون رفتارهای خودآسیب زنی انجام شد.روش: این پژوهش توصیفی، با طرح علی-مقایسهای انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان مقطع کارشناسی مشغول به تحصیل در دانشگاه گیلان در سال تحصیلی 1399-1398 تشکیل میدهند. شرکت کنندگان پژوهش 115 نفر با و 130 نفر بدون رفتارهای خودآسیب زنی بودند که از میان دانشجویان از طریق پرسشنامه خودآسیب زنی سانسون و همکاران]1[( با نمره برش 5) شناسایی و انتخاب شدند.سایر دادههای پژوهش با استفاده از فرم کوتاه مقیاس تاب آوری واگنیلد]2[، فرم کوتاه مقیاس شفقت به خود ریس و همکاران ]3[، مقیاس آزاردیدگی اولیه کرمی و همکاران ]4[ و فرم کوتاه پرسشنامه نشانههای روانی دورا و همکاران]5[ جمع آوری شدند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.نتایج: براساس نتایج به دست آمده دانشجویان با و بدون رفتارهای خود آسیب زنی در متغیرهای تاب آوری، شفقت به خود و تجربیات آزاردیدگی اولیه با هم تفاوت معنیدار دارند. به بیان دیگر، در پژوهش حاضر دانشجویان با رفتارهای خودآسیب زنی دارای تاب آوری و شفقت به خود کمتر و تجربیات آزاردیدگی اولیه بیشتری هستند. افراد خودآسیب زن دارای مدیریت خود، معناداری زندگی، خودمهربانی، تجارب مشترک انسانی، ذهن آگاهی کمتر و قضاوت خود، همانندسازی افراطی، انزوا، تجربیات آزار جسمی و کلامی و غفلت بیشتری نسبت به افراد غیر خودآسیب زن هستند.بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافتههای پژوهش و سطوح پایین تاب آوری و شفقت به خود در دانشجویان دارای سابقه خودآسیب زنی، پیشنهاد میگردد که در مراکز مشاوره دانشگاه ها برنامه ها و کارگاه های آموزشی جهت آموزش روشهای مدیریت خود، افزایش تاب آوری و همچنین افزایش شفقت به خود افراد برگزار شود تا از بروز رفتارهای خودآسیب زنی پیشگیری شود. یافتههای پژوهش نشان دهنده وجود تعداد بیشتر تجربیات آزاردیدگی اولیه در دانشجویان دارای خودآسیب زنی است، براین اساس پیشنهاد میگردد اقداماتی جهت بررسی پرونده سلامت روان دانشجویان و ارائه خدمات درمانی به افراد دارای تجربیات آزاردیدگی اولیه صورت گیرد.
Keywords
