Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (Aug 2010)
Algılanan Kurumsal İmajın Yöneticilerin Bazı Tutum ve Davranışlarına Etkisi
Abstract
Son yıllarda kurumsal imaj sadece pazarlama sektörü için değil, insan kaynaklarıyönetimi İKY açısından da önem arz eden konulardan biri olmuştur. Algılanan kurumsal imaj, örgüt dışındakilerin örgütü nasıl gördüklerine dair çalışanların zihinlerinde oluşan algılardan oluşmaktadır. Örgüt üyeleri, örgüt dışındakileri tarafından sosyal onay alan ve olumlu imaj ve prestije sahip örgütlerde daha çok çalışmak isterler. Bu özellikteki örgüte karşıçalışanlar örgütle daha çok bütünleşme kuracaklar ve örgüt üyeliği onlar için daha anlamlıhale gelebilecektir. Bu araştırmada, algılanan kurumsal imajın, iştatmini, duygusal bağlılık ve örgütsel vatandaşlık davranışına etkisi incelenmiştir. Araştırmanın örneklemini; tekstil, gıda ve otomotiv sektöründe orta ve alt kademe yönetici olarak çalışan 200 yönetici oluşturmaktadır. Araştırma sonucunda algılanan kurumsal imajın iştatmini, duygusal bağlılık ve örgütsel vatandaşlık davranışınıetkilediği görülmüştür. Çalışanlarda zihninde oluşan imaj algısı, işlerine karşıdaha olumlu tutumlar içinde olmalarına iştatmini , kendilerini örgütün bir parçasıolarak ifade etmesine duygusal bağlılık ve iştanımlarında yer almayan bir takım gönüllü davranışlar ÖVD sergilemesine yol açmakta olduğunu söylenebilir. Kurumsal imajın, bu tutum ve davranışlardan özellikle iştatminini ve duygusal bağlılığı, ÖVD’ye nazaran daha çok etkilediği görülmektedir. Algılanan kurumsal imajla söz konusu değişkenler arasındaki ilişki, düşük seviyede olmakla beraber anlamlıdır. Ancak, araştırmaya konu yöneticilerin çalıştıklarısektör açısından algıladıklarıkurumsal imaj anlamlıseviyede farklılaşmamaktadır. Araştırmanın bulguları ışığında, radikal değişim ve dönüşümlerin yaşandığıgünümüz işhayatında, çalışanların kendilerini örgütleriyle beraber ifade etmeleri, ya da örgütüye bütünleşmesi, işortamında önemli bir mekanizma olmaya devam ettiği ifade edilebilir. Bu durum aynızamanda çalışanların kendilerini çalıştıklarıörgütün bir parçasıolarak görme arzusunda olduklarını, bir takım sosyal ihtiyaçların işortamında hala geçerliliğini koruduğunu göstermektedir.
