خصوصیات فیزیکوشیمیایی و ایمونولوژیکی RiVax بارگذاری شده در نانوذرات PLGA

Abstract

مقدمه: ریسین یک سم گلیکوپروتئینی در گیاه کرچک می باشد که از دو زنجیره A (RTA) و B (RTB) تشکیل شده است. دو کاندید واکسن پروتئینی بر پایه زنجیره A شامل RiVax و RVEc بر مقابله با مسمومیت ناشی از این سم وجود دارد. اگرچه مطالعات مختلفی در مورد قدرت ایمنی زایی RiVax به تنهایی و با کمک ادجوانت انجام شده اما سیستم‌های با قابلیت رهایش کنترل شده نوین مانند نانوذرات، جهت بهبود ایمنی‌زایی این پروتئین تا امروز مورد استفاده قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه ساخت نانوذرات پلی‌لاکتیک-کو-گلایکولیک‌اسید(PLGA) حاوی RiVax با سرعت رهایش آهسته و ارزیابی پارامترهای فیزیکوشیمیایی و پتانسیل ایمنی‌زایی این سیستم در مقایسه با پروتئین تنها می‌باشد. روش‌ها: ابتدا پس از خالص‌سازی RiVax، از روش امولسیون آب-روغن-آب برای بارگذاری RiVax در نانوذرات PLGA استفاده شد. پس از بررسی‌ ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی نانوذرات حاوی RiVax، آن‌ها به گروه‌های مختلف موشی تجویز شدند. یافته‌ها: نتایج نشان دهنده این بود که با توجه به استفاده از پلیمر PLGA با نسبت پلی لاکتیک اسید بیشتر نسبت به پلی گلایکولیک اسید، الگوی آزادسازی پروتئین از نانوذره آهسته بود (12 درصد پروتئین در 40 روز) و نتایج ایمن‌سازی تفاوتی در پاسخ ایمنی نانوذرات حاوی RiVax نسبت به RiVax تنها نشان نداد. نتیجه‌گیری: با وجود تحقیقات مختلف و نتایج مثبت در ارتباط با ماهیت ارتقاء ایمنی‌زایی توسط نانوذرات PLGA یکی از عوامل مهم در ارتقاء ایمنی‌زایی این نانوذرات نسبت اسید لاکتیک به اسید گلیکولیک تشکیل دهنده PLGA می باشد که تأثیر قابل توجهی بر میزان آزادسازی آنتی ژن و یا بر پاسخ ایمنی دارد.

Keywords

• ایمنی زایی
• پروتئین rivax
• ریسین
• نانوذرات plga