ارزیابی محتوای کاروتنوئید تام و زیست‌توده میکروبی تولیدشده توسط Deinococcus radiodurans R1 در پاسخ به منابع نیتروژنی و کربنی مختلف

Abstract

در مطالعه حاضر، اثر منابع کربنی و نیتروژنی مختلف بر زیست ‌توده و رنگدانه کاروتنوئیدی Deinococcus radiodurans به‌عنوان یکی از مقاوم‌ترین میکروارگانیسم‌ها به اشعه، با استفاده از رهیافت یک فاکتور در یک‌زمان مورد بررسی قرار گرفت. همچنین خصوصیات آنتی‌اکسیدانی، سمیت سلولی و فعالیت ضدمیکروبی رنگدانه نیز بررسی شدند. رنگدانه کاروتنوئیدی دارای نصف حداکثر غلظت مؤثر (Half-maximal effective concentration =EC50) برابر با μg/mL 19/20 و mg/mL 28/3 به ترتیب در تست‌های قدرت احیاکنندگی یون‌های آهن فریک و به دام اندازی رادیکال‌های آزاد بود. حداکثر میزان تولید کاروتنوئید در حضور g/L 1 گلوکز و g/L 1 عصاره مخمر بترتیب معادل mg/L 34 و mg/L 28 به دست آمد. بر اساس رهیافت یک فاکتور در یک زمان، شرایط بهینه تولید کاروتنوئید به میزان mg/L37 رنگدانه در محیط کشت حاوی منبع کربنی g/L 1 گلوکز و منبع نیتروژنی g/L 1 عصاره مخمر به‌دست آمد. همچنین این رنگدانه اثر سمی یا مهاری بر روی سلول‌های فیبروبلاستی انسان و بر روی دو باکتری Staphylococcus epidermidis و Escherichia coli نداشت.

Keywords

• آنتی‌اکسیدان
• بهینه‌سازی
• رنگدانه
• رادیوفیل