Ṭibb-i Tavānbakhshī (Jan 1401)

مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب مچ پا در ورزشکاران هنگام فرود از ار‌تفاع‌های مختلف

  • فرزانه شکریان,
  • داود خضری,
  • حسن متین همایی,
  • علی فتاحی

DOI
https://doi.org/10.32598/SJRM.11.1.8
Journal volume & issue
Vol. 11, no. 1
pp. 98 – 113

Abstract

Read online

زمینه و اهداف آسیب‌های مچ پا یکی از شایع‌ترین آسیب‌های اسکلتی‌عضلانی در فعالیت ورزشی است. فرود مناسب به‌دنبال پرش به آمادگی برای اجرای مهارت بعدی و نیز پیشگیری از بروز آسیب‌های گوناگون منجر خواهد‌ شد. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب مچ پا در ورزشکاران هنگام فرود از ارتفاع‌های مختلف است.مواد و روش‌ها روش پژوهش از نوع بنیادی‌کاربردی و طرح آن مقایسه‌ای است. نمونه آماری پژوهش را 15 ورزشکار (سن2/3±18/23سال، قد6/3±183/190سانتی‌متر و وزن 14/12±64/72 کیلوگرم‌) با سابقه ورزشی 3 تا 5 سال، تشکیل دادند. مهارت بررسی‌شده از ارتفاع‌های مختلف به‌صورت درصدهایی از ارتفاع بیشینه پرش (100 درصد، ‌75 درصد‌ ‌و 50 درصد) در‌نظر گرفته‌ شد. ثبت فعالیت الکتریکی عضلات منتخب مفصل مچ ‌پا (‌دوقلو و نعلی‌) با دستگاه الکترومایوگرافی بایومد هشت کاناله با اعتبار 96/34 درصد و پایایی 91/29 درصد انجام ‌شد. از میانگین و انحراف معیار برای توصیف داده‌ها، آزمون شاپیرو ویلک برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‌ها و برای مقایسه داده‌های جمع‌آوری‌شده بین‌گروهی از آزمون تحلیل ‌واریانس با اندازه‌های تکراری در سطح معناداری0/05 و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده‌ شد.یافته‌ها یافته‌ها نشان داد هم‌انقباضی عضلات دوقلوی داخلی، خارجی و نعلی ناشی از پرش 3 ارتفاع مختلف معنادار نبود. پیک دامنه انقباضی عضلات دوقلوی خارجی میان ارتفاع‌های 75 و 50 درصد (006/P=‌0) و 100 و 50 درصد (002/P=‌0) معنادار بود. پیک دامنه انقباضی عضلات دوقلوی داخلی میان ارتفاع‌های 75 و 50 درصد‌ (002/P=‌0) و 100 و 50 درصد (007/P=‌0) معنادار بود. پیک دامنه انقباضی عضلات نعلی میان ارتفاع‌های 100 و 75 درصد (013/P=‌0) و 100 و 50 درصد (17/P=‌0) ‌معنادار بود. نتیجه‌گیری نتایج پژوهش نشان‌دهنده افزایش دامنه فعالیت انقباضی عضلات منتخب مچ پا در محور قدامی‌خلفی ناشی از افزایش ارتفاع پرش و به‌دنبال آن فرود بود که دلیل آن استفاده بهینه از استراتژی مناسب برای کنترل انقباض اسنتریک عضلات و نیز گشتاور اکستنسوری مفصل مچ پا با افزایش فعالیت الکتریکی عضلانی هنگام برخورد با زمین است که نتیجه آن پیشگیری از بروز آسیب در مفصل مچ پا در‌نظر گرفته می‌شود. مربیان و ورزشکاران می‌توانند از این نتایج برای اتخاذ روش‌های تمرینی برای تقویت عضلات منتخب مچ پا با در‌نظر گرفتن اجرای بهینه مهارت فرود با رویکرد پیشگیری از آسیب استفاده کنند.

Keywords