Tutoring akademicki w Polsce – możliwości i wyzwania

Abstract

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest pokazanie możliwości i wyzwań w procesie wykorzystania tutoringu jako metody dydaktycznej w polskich uczelniach wyższych. W artykule starano się przedstawić pozytywne i negatywne implikacje tutoringu, a także sposoby zastosowania tej metody. PROBLEM I METODY BADAWCZE: W artykule podjęto próbę udzielenia odpowiedzi na pytanie: jakie są możliwości i wyzwania wprowadzenia tutoringu do procesu kształcenia na polskich uczelniach wyższych? Aby zrealizować ten cel, wybrano takie metody badawcze jak krytyczne studia literaturowe i krytyczna kwerenda internetowa. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z krytycznego przeglądu literatury, wyników analizy badawczych, a także wniosków dotyczących możliwości zastosowania tutoringu w polskich uczelniach. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Aktualnie tutoring powinien pełnić inną funkcję w systemie szkolnictwa polskiego niż brytyjskiego. Wśród potencjalnych możliwości jego wykorzystania są: tutoring rozwojowy i rówieśniczy, adaptacja studentów pierwszego roku studiów, rozwój studentów uzdolnionych i mających trudności w nauce, kształcenie interdyscyplinarne, seminaria dyplomowe i doktorskie, nauczanie języków obcych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wprowadzanie systemu tutorialnego w polskich uczelniach wyższych powinno następować ewolucyjnie, a nie rewolucyjnie. Wydaje się pożądane, aby uczelnie polskie wdrażały w życie najbardziej wartościowe elementy typowego tutoringu do tych etapów kształcenia, gdzie istniejące rozwiązania instytucjonalne w pełni to umożliwiają.

Keywords

• tutoring
• jakość dydaktyki
• edukacja zindywidualizowana