مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Jun 2018)
بررسی تأثیر استفاده از حجم (کانتور) گوش داخلی به جای کانتور حلزون گوش بر محاسبات دوز- حجم حلزون گوش در پرتودرمانی دو بعدی سنتی و سه بعدی تطبیقی تومورهای مغز
Abstract
مقدمه: کم شنوایی حسی- عصبی، از عوارض پرتودرمانی در بیماران مبتلا به تومورهای مغزی می‌باشد. سیستم شنوایی بیماران مبتلا به تومورهای مغزی درون میدان تابشی قرار می‌گیرد و دوز قابل توجهی از پرتو را دریافت می‌کند و شنوایی را کاهش می‌دهد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه‌ی مشخص کردن حجم (کانتور) و دوز محاسبه شده‌ی حلزون گوش و گوش داخلی در دو روش درمانی دو بعدی سنتی (Two-dimensional یا 2D) و سه بعدی تطبیقی (Three-dimensional یا 3D) در بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بود. روش‌ها: در این مطالعه‌ی موردی- مقطعی، تصاویر Computed tomography scan (CT scan) 43 بیمار (23 مرد و 20 زن) مبتلا به تومور مغزی که در سال 1395 به مرکز پرتودرمانی بیمارستان میلاد اصفهان مراجعه کردند، مورد استفاده قرارگرفت. کانتور کردن حلزون گوش و گوش داخلی روی CT scan بیمار توسط پزشک انکولوژیست در نرم‌افزار طراحی درمان TiGRT انجام گرفت. هیستوگرام‌های دوز (Dose volume histogram یا DVH) روش‌های پرتودرمانی دو بعدی و سه بعدی محاسبه و مقایسه گردید. یافته‌ها: میانگین دوز رسیده در روش دو بعدی برای حلزون گوش برابر 7/338 ± 0/2624 و برای گوش داخلی 3/341 ± 0/2718 سانتی‌گری و در روش پرتودرمانی سه بعدی برای حلزون گوش 6/294 ± 0/2507 و برای گوش داخلی 6/295 ± 0/2581 سانتی‌گری بود. میانگین دوز حلزون گوش و گوش داخلی در روش سه بعدی به ترتیب 3/5 و 6/4 درصد کمتر از روش دو بعدی بود. در کل، اختلاف معنی‌داری بین دوز رسیده به حلزون گوش و گوش داخلی در روش دو بعدی (846/0 = P) و سه بعدی (859/0 = P) وجود نداشت. نتیجه‌گیری: با توجه به عدم وجود اختلاف معنی‌داری بین دوز رسیده به حلزون گوش و گوش داخلی در روش دو بعدی و سه بعدی در بررسی پارامترهای دوزیمتریک مربوط به سیستم شنوایی، در طراحی درمان این دو روش پرتودرمانی، می‌توان کانتور کردن گوش داخلی را جایگزین کانتور حلزون گوش نمود.
Keywords
