طراحی مقیاس خودکارآمدی رفتارهای پیشگیری کننده از کووید 19

Abstract

زمینه و اهداف: با توجه به اهمیت خودکارآمدی جهت سازگاری با بیماری کووید 19 در دراز مدت و توانایی محافظت افراد از خود در مقابله با این بیماری مطالعه حاضر با هدف طراحی مقیاس خودکارامدی در رفتارهای پیشگیری کننده از کووید 19 اجرا گردیده است. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی در سال 1401 -1400 با روش نمونه‌گیری تصادفی بر روی 292 نفر از مراجعه‌کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی شهر اراک انجام شد. روایی صوری به صورت کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفت و نسبت و شاخص روایی محتوای ابزار، با قضاوت کیفی یک پانل 10 نفره خبرگان محاسبه گردید، سپس پایایی با تعیین همسانی درونی (ضریب آلفای کرونباخ) ، روايي محتوا با نظر متخصصين و روايي سازه با تحليل عامل اكتشافي بررسی و مورد تایید قرار گرفت. یافته‌ها: تعداد 173 نفر (%59/2) مرد و میانگین( انحراف معیار) سن (12/8) 37/6 سال و بیشترین گروه سنی 59-41 ساله بودند. تعداد 163 نفر (%3/48) سابقه ابتلا به کووید را داشتند. میانگین شاخص روايي محتوا (CVI) 0/94 و نسبت روايي محتوا (CVR) 0/89 بود. میانگین ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شده برابر با 0/89 و ضریب همبستگی درون گروهی (ICC) 86/0 بود. روايي سازها در تحلیل عامل اكتشافي ابزار خودكارآمدي در 10 آيتم دو عاملي كه 66/8 درصد واريانس خودكارآمدى كوويد19 را تبيين كرد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه شواهد مناسبی در خصوص ابزار مناسب پایا و روا بر اساس اعتبارسنجی فرهنگی جهت خودکارامدی رفتارهای پیشگیری از کووید-19 در جامعه ایرانی را فراهم نمود.

Keywords

• کووید-19، روایی و پایایی، خودکارامدی، اعتبارسنجی