شبیه‌سازی تزریق بهینه اسیدهای قوی و ضعیف در مخازن کربناته، مطالعه موردی: اسیدکاری در دولایه هیدروکربوری مربوط به یکی از مخازن جنوب غرب ایران

Abstract

یکی از روش‌های افزایش تراوایی در نواحی آسیب‌دیده اطراف چاه، تزریق اسیدهای مختلف است. میزان بازده این فرآیندها در مخازن کربناته، تا حد زیادی وابسته به ایجاد مسیرهایی کرمی‌شکل در محیط متخلخل است. شکل‌گیری این مسیرهای پرتراوا عمدتاً متأثر از دبی تزریق اسید در سازند کربناته است، به شکلی که وجود یک دبی بهینه تزریق همواره مورد تأیید مطالعات آزمایشگاهی گذشته بوده است. در این پژوهش، فرآیند تزریق اسیدهای ضعیف و قوی در یک چاه مربوط به یکی از مخازن جنوب ایران مورد بررسی قرار گرفته است و از نرم‌افزار Wellbook برای شبیه‌سازی این فرآیندها استفاده شده است. در واقع نرخ‌های بهینه تزریق اسیدهای مختلف به منظور دست‌یابی به کمترین مقدار ضریب پوسته در هنگام تزریق حجم‌های متفاوتی از محلول‌های اسیدی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین دو سناریوی تزریق اسید با استفاده از لوله مغزی سیار در هنگام اسیدکاری همزمان چند لایه تولیدی، مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهند که امکان انجام فرآیند اسیدکاری به شکلی مؤثر در سازندهای مورد بررسی وجود دارد. نرخ تزریق بهینه به‌دست آمده برای هیدروکلریک اسید، نزدیک به حداکثر دبی تزریقی قابل اعمال در سازند، بدون ایجاد شکست در آن است. همچنین نتایج شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که استفاده از فرمیک اسید به‌جای استیک اسید می‌تواند منجر به‌دست‌یابی به ضریب پوسته منفی‌تری گردد. در سازند مورد بررسی، استفاده کردن از لوله مغزی سیار و جابه‌جایی این لوله مغزی بین دو نقطه انتهایی و ابتدایی نواحی تولیدی، دست‌یابی به یک فرآیند اسیدکاری یکنواخت‌تر و افزایش بهره‌وری در هر سه ناحیه مورد بررسی را تسهیل می‌کند. همچنین نتایج شبیه‌سازی‌ها در سازندهای مورد بررسی نشان می‌دهد که تزریق بهینه هیدروکلریک اسید، فرمیک اسید و استیک اسید، می‌تواند به‌ترتیب منجر به افزایش نرخ تولید از bbl/day 300 به 544، 511 و bbl/day 441 گردد.

Keywords

• اسیدکاری مخازن کربناته
• مقیاس میدانی
• نرخ بهینه تزریق
• حجم تزریق
• آسیب سازندی