اثر زیرکشنده حشره‌کش‌های ایمیداکلوپرید و پای‌متروزین روی واکنش عددی زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum (Hym.: Braconidae)

Abstract

کاربرد آفت­کش­ها ممکن است ویژگی­های زیستی، رفتار و کارایی دشمنان طبیعی را تحت تاثیر قرار دهد. در این پژوهش، اثر زیرکشنده دو حشره­کش ایمیداکلوپرید و پای­متروزین روی واکنش عددی زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum (Marshall) در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت. زنبورهای پارازیتوئید (با عمر کمتر از 12 ساعت) به­مدت24ساعت در معرض باقی­مانده غلظت 2/3 پی­پی­ام (LC25) برای حشره­کش ایمیداکلوپرید و 6/2586 پی­پی­ام (LC25) برای حشره­کش پای­متروزین در ظروف استوانه­ای شیشه­ای قرار گرفتند. بعد از 24 ساعت، 6 جفت زنبور زنده مانده به­طور تصادفی انتخاب شد و هر جفت به ظروف حاوی گیاهچه­های باقلا دارای تراکم­های 2، 4، 8، 16، 32 و 64 پوره سن سوم شته Aphis fabae Scopoli رهاسازی شدند. هر تراکم میزبان 15 تکرار داشت. روزانه مرگ و میر و باروری زنبورهای پارازیتوئید تا آخر عمر هر زنبور ماده ثبت شد. میانگین طول عمر و تعداد شته­های مومیایی شده در کل دوره زندگی زنبورهای پارازیتوئیدی که در معرضLC25 ایمیداکلوپرید قرار گرفته بودند، به­طور معنی­داری کمتر از شاهد و تیمار پای­متروزین در بیشتر تراکم­های شته میزبان بود. طبق نتایج حاصل، ایمیداکلوپرید اثرات منفی بیشتری روی حشرات کامل زنبور پارازیتوئید L. fabarum در مقایسه با پای­متروزین داشت. بنابراین، کاربرد پای­متروزین در قالب کنترل تلفیقی برای کنترل شته A. fabae پیشنهاد می­شود.

Keywords

• شته سیاه باقلا
• نئونیکوتینوئید
• مدیریت تلفیقی آفت
• باروری