مقایسه میزان بروز تهوع و استفراغ پس از عمل در جراحی برداشت سنگ کلیه از راه پوست با دو روش سوپاین و پرون: یک مطالعه کارآزمایی بالینی

Abstract

چکیده مقدمه: تهوع و استفراغ یکی از شایع‎ترین عوارض بیهوشی می‎باشد که می‎تواند باعث نارضایتی در بیماران شود. امروزه عمل جراحی پرکوتانئوس نفرولیتوتومی یکی از کم تهاجم‎ترین روش‎های جراحی است که می توان با کاهش عوارض بعد از عمل این روش را بهینه‎تر کرد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت سوپاین و پرون بر میزان تهوع و استفراغ پس از عمل انجام شده است. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 200 بیمار در 4 گروه(50 نفری:A 3سی سی مارکائین 5/0% نخاعی در حالت سوپاین، گروه B: 2سی سی مارکائین 5/0% نخاعی + 20 میکروگرم فنتانیل در حالت سوپاین، گروه C: 3سی سی مارکائین 5/0% نخاعی در حالت پرون، گروه D: 2سی سی مارکائین 5/0% نخاعی + 20 میکروگرم فنتانیل در حالت پرون انجام شد. میزان تهوع و استفراغ در ریکاوری و 6 ساعت بعد از عمل، میزان ضربان قلب و فشارخون بیماران قبل و بعد از انجام بی حسی اسپاینال، دقایق 10 و 15 حین عمل، در ریکاوری و پس از خروج از ریکاوری مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: بیشترین میزان تهوع و استفراغ در ریکاوری به ترتیب در گروه های A(44%) C(28%)،D(14%) و B(12%) بود. بین دو روش سوپاین و پرون پوزیشن با دوزهای متفاوت مارکایین از لحاظ تهوع و استفراغ در ریکاوری، تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (05/0p>). بین دو روش سوپاین و پرون پوزیشن با دوزهای متفاوت مارکایین از لحاظ استفاده از مخدر حین عمل و بعد از عمل تفاوت معنی‌دار وجود نداشت (05/0p>). نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان نتیجه گرفت که بیشترین میزان تهوع و استفراغ در حین انتقال به ریکاوری بوده و بیشترین خطر مربوط به پوزیشن سوپاین است؛ اگرچه در سایر موارد بین تهوع و استفراغ و سایر متغیرها رابطه معنی داری مشاهده نشد.

Keywords

• تهوع
• استفراغ
• سوپاین
• پرون
• نفرولیتوتریپسی