Fitocenozy wykształcające się w uprawach rolniczych na terenie Doliny Środkowej Wisły. Cz. IV. Zbiorowiska ściernisk

Abstract

Celem pracy jest analiza składu florystycznego i struktury zbiorowisk wykształcających się na niepodoranych ścierniskach zbożowych na terenie mezoregionu Dolina Środkowej Wisły. Charakterystyki fitocenoz dokonano na podstawie materiału faktograficznego w postaci 159 zdjęć fitosocjologicznych, na podstawie których wyodrębniono sześć zespołów należących do dwóch klas i dwa zbiorowiska. Do klasy Stellarietea mediae zakwalifikowano zespoły Digitarietum ischaemi, Echinochloo-Setarietum, Galinsogo-Setarietum, Oxalido-Chenopodietum polyspermi, Lamio-Veronicetum politae, natomiast do klasy Isoëto-Nanojuncetea zaszeregowano zespół Centunculo-Anthocerethum punctati. Wyróżnione zbiorowiska Setaria pumila i Setaria pumila-Oxalis fontana należały do klasy Stellarietea mediae. Najbogatsze pod względem florystycznym było zbiorowisko Setaria pumila-Oxalis fontana. Płaty tych fitocenoz wykształciły się na różnych jednostkach glebowych i w szerokim zakresie odczynu gleb. Najuboższym zbiorowiskiem był Digitarietum ischaemi, który wytworzył się na lekkich, kwaśnych glebach z masowym udziałem gatunku diagnostycznego i grupy gatunków acidofilnych. Gleby okresowo nadmiernie uwilgotnione porastały rzadko spotykane fitocenozy Centunculo-Anthocerethum punctati z klasy Isoëto-Nanojuncetea.

Keywords

• ścierniska
• zbiorowiska roślinne
• charakterystyka fitosocjologiczna