بررسی پنج صفت درخودمانده گونه در بستگان بیماران اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرنی و عادی.

Abstract

پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی صفات درخودمانده‌گونه در بستگان بیماران اختلال طیف اوتیسم، اسکیزوفرن و افراد عادی انجام شده است. طرح پژوهش از نوع علی مقایسه ای است. بدین منظور، 50 نفر از بین بیماران مبتلا به اختلال طیف اوتیسم مرکز اوتیسم تبریز ، 50 نفر نیز از بین بیماران مبتلا به اختلال طیف اسکیزوفرن بیمارستان رازی تبریز و 50 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند. 2 نفر از بستگان درجه یک هر کدام از بیماران پرسشنامه‌ی اوتیسم بهر را تکمیل کردند (در مجموع 300 نفر). نمونه‌گیری از بیماران بصورت دردسترس و از افراد عادی بصورت تصادفی بود. برای مقایسه‌ی سه گروه از لحاظ صفات درخودمانده‌گونه از آزمون آنالیز واریانس آنوا استفاده شد. نتایج نشان داد صفات مهارتهای اجتماعی، میزان ارتباط و جابه جایی توجه در بستگان اوتیسم بطور معنی داری بالاترین میزان و درگروه عادی بطور معنی داری کمترین میزان را دارد. میزان تخیل بستگان اسکیزوفرن و اوتیسم مشابه بوده و در هر دو گروه بطور معنی داری بیشتر از بستگان عادی است . توجه به جزئیات بستگان اوتیسم بطور معنی داری بیشتر از بستگان اسکیزوفرن و بستگان عادی است. ولی میزان این صفت در گروه اسکیزوفرن و عادی مشابه است.

Keywords

• بستگان بیماران اختلال طیف اسکیزوفرن
• بستگان بیماران اختلال طیف اوتیسم
• صفات درخودمانده‌گونه