بررسی تنوع ژنتیکی مرغان بومی استان خراسان رضوی با استفاده از نشانگر های ریز ماهواره

Abstract

در این تحقیق به رابطه و تنوع ژنتیکی جمعیت مرغان بومی استان خراسان با استفاده از چهار جفت نشانگر ریزماهواره‌ای (MCW5، MCW16، MCW18 و MCW34) پرداخته شد. از این جمعیت 90 نمونه خون گرفته شد و DNA آنها به روش فنول و کلروفورم استخراج شد. جایگاه MCW5 با 6 آلل و جایگاه MCW34 با 4 آلل به ترتیب بیشترین و کمترین تعداد آلل را نشان دادند که به دنبال آن جایگاه‌های فوق با 293/5 و 138/3 به ترتیب بیشترین و کمترین آلل مؤثر را نشان دادند. بیشترین میزان هتروزیگوسیتی مورد انتظار در جایگاه MCW5 (8157/0) و کمترین آن مربوط به جایگاه MCW34 (6854/0) گزارش شد. میزان تنوع درون جمعیتی در این جمعیت (74/0) گزارش شد که ممکن است ناشی از همخونی پایین در این جمعیت باشد. تمامی جایگاه‌های مورد بررسی در این جمعیت انحراف از تعادل هاردی واینبرگ را نشان دادند. با توجه به نتایج تحقیق حاضر جمعیت مرغ بومی خراسان تنوع ژنتیکی زیادی نشان داد که ناشی از قابلیت زیاد نشانگرهای ریزماهواره در ارزیابی تنوع ژنتیکی می‌باشد.

Keywords

• تنوع ژنتیکی
• ریزماهواره
• مرغ بومی