تأثیر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی بر کنترل وضعیتی پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران پسر مبتلا به بی‌ثباتی عملکردی مچ پا

Abstract

بی­ثباتی عملکردی مچ پا از شایع‌ترین عوارض ناتوان­کنندۀ اسپرین حاد مچ پاست که غالباً به دور ماندن ورزشکار از فعالیت ورزشی منجر می‌شود. هدف از این کارآزمایی بالینی تصادفی­سازی شده بررسی اثر شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی تحت نظارت با تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بر کنترل وضعیتی پویا و عملکرد اندام تحتانی ورزشکاران مبتلا به بی­ثباتی عملکردی مچ پاست. 28 دانشجوی تربیت بدنی ورزشکار پسر مبتلا به بی­ثباتی عملکردی که به­طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت داشتند، به­صورت تصادفی به دو گروه تمرین (14=n) و کنترل (14=n) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل شش هفته تمرینات عصبی-عضلانی پیش‌روندۀ تحت نظارت، با استفاده از تختۀ تعادل و تختۀ لغزان بود. عملکرد اندام تحتانی با استفاده از پرسشنامه‌های اندازه­گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت‌های روزانه و ورزشی و کنترل وضعیتی پویا با استفاده از آزمون تعدیل­شدۀ ستاره، اندازه­گیری شدند. امتیازات آزمون ستارۀ تعدیل­شده در هر سه جهت قدامی، خلفی داخلی و خلفی خارجی در گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی­داری نشان داد (05/0 > P). همچنین آزمودنی‌های گروه تمرین، در مقایسه با گروه کنترل بهبود معنی­داری در امتیازات پرسشنامه‌های اندازه­گیری توانایی مچ پا و پا در فعالیت‌های روزانه و ورزشی نشان دادند (05/0 > P). انجام شش هفته تمرینات پیش‌روندۀ تحت نظارت عصبی-عضلانی با استفاده از تختۀ تعادل و تختۀ لغزان به­طور معنی­داری عملکرد اندام تحتانی اندازه­گیری شده و کنترل وضعیتی پویا ورزشکاران مبتلا به بی­ثباتی عملکردی مچ پا را بهبود می‌بخشد.

Keywords

• بی ثباتی عملکردی مچ پا
• مقیاس سنجش توانایی پا و مچ پا
• کنترل وضعیتی پویا
• تمرینات عصبی-عضلانی