عوامل بازدارنده‌ی اعمال بازخورد بر متون دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته‌ی آموزش زبان انگلیسی در سطوح پیشرفته

Abstract

در نگاهِ پژوهشگرانِ زبانِ دوم، مشارکتِ دریافت‌کنندة بازخوردِ متن که به شکلِ پیاده‌سازیِ آن در متن بازنویسی‌شده باشد، یکی از مسئله‌های مهمِ یادگیریِ نگارش، در زبان دوم است. بررسی و حذفِ عوامل بازدارندة بهره‌گیری از بازخوردها، می‌تواند به افزایشِ مشارکت دانشجویان و بهبود یادگیری آن‌ها منجر شود. پژوهش حاضر، با نگرشی کیفی، به بررسی علت‌های بازدارندة پیاده‌سازیِ بازخوردِ استادهای راهنما، به وسیلة دانشجویان تحصیلات تکمیلی پرداخته‌‌است که پایان‌نامه یا رسالة خود را به زبان دوم خود – زبان انگلیسی- می‌نویسند. این پژوهش، همچنین تفاوت میانِ دیدگاه‌های دانشجویان کارشناسی‌ارشد و دکترا را مورد بررسی قرار می‌دهد. با استفاده از مصاحبة برانگیخته، دلایلی که به وسیلة 54 دانشجوی کارشناسی ‌ارشد و دکترا در پیوند با نادیده گرفتن بازخوردِ استادهای راهنما ارائه شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. با بهره‌گیری از روش طبقه‌بندی استنتاجی، دلیل‌‌های دانشجویان در چهار گروه معناییِ کلی بودن، ناواضح‌ بودن، ناهمخوانیِ بازخورد با توانایی‌های دانشجویان و نگهداری از استقلال و مالکیت متن، گروه‌بندی شدند. یافته‌ها نشان‌ دادند که هر دو گروه کارشناسی‌ارشد و دکترا، ناواضح بودن و کلی بودن را به عنوان عمده‌ترین عوامل به کار نبستن بازخوردها در متن بر شمردند. همچنین، یافته‌ها نشان‌دهندة تفاوت‌هایی میان دیدگاه‌های دانشجویان کارشناسی‌ارشد و دکترا بود. این‌‌گونه که دانشجویان دکترا به میزان معناداری بیش از دانشجویان کارشناسی ‌‌ارشد برای نگهداری از استقلال فکری و مالکیت متن، بازخوردِ استاد راهنما را نادیده گرفتند. از سوی دیگر، دانشجویان کارشناسی ‌ارشد، شمار بیشتری از بازخوردها را به سبب ناهمخوانی با توانایی‌های خود پیاده‌سازی نکردند

Keywords

• نگارش به زبان دوم
• نگارشِ دانشگاهی
• اعمالِ بازخورد
• عواملِ بازدارنده