تأثیر برنامه مراقبتی بر اساس مدل پرستاری «روی» بر میزان سازگاری روانشناختی بیماران دیابتی نوع دو

Abstract

مقدمه: به‌کارگیری مدل سازگاری «روی» برای بیماران دیابتی، نیازمند بررسی دقیق و برنامه­ریزی مبتنی بر زمینه اجرایی، با بکارگیری اصول این مدل است، اما مطالعه­ای این چنین در پرستاری درکشور ما تاکنون انجام نشده است. هدف: تعیین تأثیر برنامة مراقبتی بر اساس مدلی پرستاری روی بر میزان سازگاری روانشناختی بیماران دیابتی نوع دو. روش: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده، در دو گروه و در دو مرحله زمانی قبل و بعد، در بنیاد دیابت پارسیان مشهد انجام شد. 60 بیمار، مبتلا به دیابت انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه اختصاص یافتند. اطلاعات به‌وسیله، فرم بررسی و شناخت «روی» و پرسشنامة استراتژیهای سازگاری جمع‌آوری شد. آزمایش هموگلوبین گلیکولیزه قبل و بعد از مداخله در دو گروه انجام شد. برنامة مراقبتی، طبق نتایج حاصل از ابزارها طراحی و در گروه آزمون 5/2 ماه اجرا و 5/1 ماه بعد پیگیری شد. نتایج به‌دست آمده بوسیله نرم افزار SPSS نسخه 17 با استفاده از آزمونهای «تی»، «کای–دو» و «ویلکاکسون» تجزیه و تحلیل شد. یافته­ها: آزمون تی، کاهش معنادار هموگلوبین گلیکولیزه (p=0/000) و آزمون ویلکاکسون کاهش معنادار تعداد رفتارهای ناسازگار را در گروه آزمون بعد از مداخله در بعد درک از خود ((p=0/000 و استقلال و وابستگی، نشان داد ((p=0/000. در بعد ایفای نقش تغییر معناداری مشاهده نشد ((p=1. نتیجه­گیری: استفاده از برنامة طراحی شده بر اساس مدل سازگاری «روی»، با داشتن رویکر جامع و کل­نگر و امکان ارائة مراقبت­های مبتنی بر همکاری بین بخشی، قادر است سازگاری روانشناختی و فیزیکی بیماران دیابتی نوع دو را افزایش دهد. مطالعات بیشتر با مدت زمان طولانی‌تر، برای بررسی تأثیر اجرای این مدل بر بعد «ایفای نقش»، مورد نیاز است.

Keywords

• دیابت نوع دو
• مدل سازگاری «روی»
• سازگاری روانشناختی
• تئوری پرستاری