BABALAR VE OĞULLAR: AHLAT AĞACI ÜZERİNE PSİKANALİTİK BİR İNCELEME

Abstract

Bu çalışmada, Nuri Bilge Ceylan’ın Ahlat Ağacı (2018) adlı filmi, erkek kahramanın babasıyla ilişkisindeki psikanalitik konumlanış bakımından analiz edilmekte; Freudyen psikanalitik yaklaşım çerçevesinde filmdeki baba oğul ilişkisi filmin olay örgüsü, karakterler, zaman ve mekan kurgusu, diyaloglar ve kültürel evrene odaklanılarak araştırılmaktadır. Sonuç olarak filmin, baba oğul ilişkisinde erişkin bir duygusal yapılanma için Freudyen psikanalizin çizdiği yolu takip ettiği, bu bağlamda da Freud’un psikanalitik yaklaşımı ile daha iyi anlaşılabilecek yönlerinin bulunduğu gösterilmektedir.

Keywords

• Türk sineması
• babalar ve oğullar
• psikanalitik yaklaşım
• kaçış mekanizmaları