Majallah-i Huqūqī-i Biyn/al-milalī-i (Apr 2021)

تحلیل کنوانسیون وضعیت حقوقی دریای خزر:صلاحیت دولت‌های ساحلی در آب‌های سرزمینی

  • مهدی کیخسروی,
  • سید یاسر ضیایی

DOI
https://doi.org/10.22066/cilamag.2021.117596.1829
Journal volume & issue
Vol. 38, no. شماره 64 (بهار- تابستان)
pp. 215 – 241

Abstract

Read online

تلاش­های دیپلماتیک پنج­ جانبة دولت­های ساحلی دریای خزر به منظور تعیین رژیم حقوقی این دریا پس از 27 سال در 12 اوت 2018 (برابر با 21 مرداد 1397) با انعقاد «کنوانسیون وضعیت حقوقی دریای خزر» در شهر آکتائو قزاقستان به ثمر نشست. هرچند این کنوانسیون با تقسیم دریای خزر به مناطق دریایی مختلف ازجمله منطقة آب­های سرزمینی در راستای تعیین صلاحیت دولت­های ساحلی گام برداشته، تأمل در مفاد این کنوانسیون، شاهدی بر این مدعاست که در خصوص بسیاری از موضوع ­های صلاحیتی در منطقة آب­های سرزمینی این دریا مقرره‌ای وجود ندارد. بدون تردید، وجود چنین خلأهای معاهداتی می تواند دولت­های ساحلی خزر به‌ویژه دولت ایران را در مرحلة اجرا با مشکلات جدی مواجه کند. نتایج این نوشتار نشان می ­دهد که مطابق حقوق بین­ الملل، دولت‌های ساحلی در رابطه با طیف گسترد‌ه‌ای از موضوع ­ها از صلاحیت­ های تقنینی، قضایی و اجرایی در منطقة آب­های سرزمینی برخوردارند و تسرّی مقررات مزبور توسط پنج دولت ساحلی به دریای خزر، بهترین راهکار جهت حل‌و‌فصل چالش‌های صلاحیتی آتی است.

Keywords