اثر افزودن بیوچار در جیره‌های حاوی پروبیوتیک بر متغیرهای تخمیر برون‌تنی، شاخص‌های سلامت، باکتری‌های رکتوم و آنزیم‌های خون گوساله‌های هلشتاین

Abstract

در این پژوهش، تأثیر افزودن بیوچار (چوب انار و آلو) در جیره‌های حاوی لاکتوباسیل (مخلوط L. plantarum، L. rhamnosus و Enterococcus faecium) و مخمر (S. boulardii) بر تخمیر، جمعیت میکروبی، متان و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی برون‌تنی (سه تکرار) و همچنین شاخص‌های سلامت، باکتری‌های رکتوم و آنزیم‌های خون گوساله‌های هلشتاین (10 تکرار) در دوره پیش (10 تا 75 روزگی) و پس ‌از شیرگیری (76 تا 100 روزگی) بررسی شد. جیره‌ها عبارت بودند از: 1- شاهد (فاقد پروبیوتیک و بیوچار)، 2- شاهد+لاکتوباسیل، 3- شاهد+مخمر، 4- شاهد+بیوچار، 5- شاهد+لاکتوباسیل-بیوچار، و 6- شاهد+مخمر-بیوچار. مصرف جداگانه لاکتوباسیل، مخمر و بیوچار موجب بهبود گوارش‌پذیری، باکتری‌های سلولولیتیک و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی برون‌تنی شد (05/0>P)، اما، بهترین پاسخ با مصرف پروبیوتیک-بیوچار مشاهده شد. تیمارهای پروبیوتیک و پروبیوتیک-بیوچار، جمعیت پروتوزوآ را کاهش داد (05/0>P). تولید متان در تمامی تیمارهای حاوی افزودنی کاهش یافت و کمترین مقدار مربوط به لاکتوباسیل-بیوچار و مخمر-بیوچار بود (05/0>P). افزودنی‌ها موجب بهبود مصرف خوراک (066/0=P) و افزایش معنی‌دار رشد گوساله‌ها شدند (05/0>P) و بیشترین رشد مربوط به تیمارهای پروبیوتیک-بیوچار بود. با مصرف پروبیوتیک‌ها و بیوچار، جمعیت کلیفرم‌های رکتوم کاهش پیدا کرد، نمره مدفوع و میانگین امتیاز سلامت حیوانات بهبود یافت، و برترین تیمارها، مخلوط پروبیوتیک-بیوچار بودند (05/0>P). غلظت آنزیم‌های خون تغییر نکرد، به‌جز لاکتات دهیدروژناز که در دوره پیش از شیرگیری در گروه‌های افزودنی (به‌ویژه پروبیوتیک-بیوچار) کمتر از شاهد بود (05/0>P). در مجموع، افزودن بیوچار به جیره‌های حاوی پروبیوتیک (لاکتوباسیل و/یا مخمر) موجب بهبود تخمیر برون‌تنی، کاهش کلیفرم‌های رکتوم و بهبود شاخص‌های سلامت شد و می‌تواند به ‌عنوان یک راه‌کار برای تقویت اثربخشی پروبیوتیک‌ها در گوساله‌های نوزاد توصیه شود.

Keywords

• افزودنی میکروبی
• بیوچار
• تخمیر برون‌تنی
• شاخص‌های سلامت
• گوساله