تأثیر طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عزت نفس جنسی و فرسودگی زناشویی زنان تحت دیالیز

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر عزت نفس جنسی و فرسودگی زناشویی زنان تحت دیالیز انجام شد.روش کار: جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان متاهل دیالیزی مراجعه کننده به انجمن حمایت از بیماران دیالیزی خراسان رضوی در سال 1401-1400 تشکیل دادند. نمونه آماری شامل 30 زن متاهل تحت دیالیز در شهر مشهد بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون (15 نفر) و شاهد (15 نفر) جایگزین شدند. داده‌ها از طریق شاخص عزت‌نفس جنسی برای زنان-فرم کوتاه (SSEI-W-SF) و اندازه ‌گیری فرسودگی زناشویی زوجین (CBM) به ‌دست آمد. گروه آزمون به مدت 10 جلسه 120 دقیقه ای در طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند در حالی که گروه شاهد هیچ نوع مداخله ای دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر فاکتوریل استفاده شد.یافته‌ها: نتایج تحلیل واریانس اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که بین دو گروه آزمون و شاهد در متغیرهای عزت نفس جنسی و فرسودگی زناشویی در پس‌آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد طرحواره درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش عزت نفس جنسی و کاهش فرسودگی زناشویی در زنان تحت دیالیز می شود.

Keywords

• درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد
• دیالیز
• عزت نفس جنسی
• فرسودگی زناشویی
• طرحواره درمانی