بررسی تغییرات منطقه ای بارش سالانه باکاربرد روش های زمین آمار(مطالعه ی موردی: استان فارس)

Abstract

درون یابی یکی از مهم ترین روش هایی است که اقلیم شناسان در مطالعات پهنه بندی از آن بهره مند می شوند. روش های درون یابی بر حسب ملاک های گوناگون قابل تقسیم می باشند. در این پژوهش تلاش بر آن است که ضمن معرفی روش درون یابی کریجینگ و کوکریجینگ، به عنوان یکی از روش های دقیق و پرکاربرد، مراحل انجام این فرایند با ذکر مثالی صورت گیرد. در این راستا، میانگین بارش سالانه ی 12 ایستگاه سینوپتیک در استان فارس مورد بررسی قرار گرفت. بمنظور درون یابی میانگین بارش سالانه، در ابتدا سهمی واریوگرام تجربی محاسبه و ترسیم شد. سپس 10 شبیه زمین آماری کریجینگ و کوکریجینگ با متغیر کمکی ارتفاع بر این سهمی واریوگرام برازش یافت و با کاربرد روش ارزیابی متوالی، خطای تخمین شبیه ها برآورد شد. نتایج نشان دادند که برازش شبیه گوسی کریجینگ و کوکریجینگ بر سهمی واریوگرام داده های بارش سالانه با دامنه ی تاثیر 200 کیلومتر، ‌بهترین الگو برای درون یابی میانگین بارش سالانه در منطقه ی مطالعاتی است. کاربرد متغیر کمکی ارتفاع برای درون یابی داده های بارش سالانه، در نتایج بهبودی حاصل نکرد.