تأثیر آموزش صبر بر مبنای قرآن بر تاب‌آوری و خودشفقت‌ورزی در همسران معلولان ضایعۀ نخاعی شهر اصفهان

Abstract

سابقه و هدف: مقاومت در برابر مشکلات زندگی و صبر بر پیامدهای ناگوار یکی از مهارت‌های ضروری برای زندگی در دنیای امروز است که همواره در اسلام نیز تأکید شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش صبر بر مبنای قرآن بر افزایش تاب‌آوری و خودشفقت‌ورزی همسران معلولان ضایعۀ نخاعی در شهر اصفهان بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری شامل تمامی همسران معلولان ضایعۀ نخاعی شهر اصفهان در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر از آنان با توجه به معیارهای شمول به‌صورت داوطلبانه انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار داده شدند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های ویژگی­های جمعیت‌شناختی، مقیاس تاب‌آوری (کانر-دیویدسون) و مقیاس خودشفقت‌ورزی (فرم کوتاه- راس و همکاران) جمع‌آوری و با روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیّره (آنکوا) تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، بین میانگین نمرات پس‌آزمون گروه آزمایش و گروه کنترل در دو متغیّر تاب­آوری و خودشفقت‌ورزی تفاوت معناداری وجود داشت (005/0>P). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان می‌دهد که آموزش صبر بر مبنای قرآن در افزایش تاب‌آوری و خودشفقت‌ورزی در همسران معلولان ضایعۀ نخاعی مؤثر است. استناد مقاله به این صورت است: Malekiha M, Olyanasab SZ. The Effect of Teaching Patience Based on the Quran on Resiliency and Self-compassion in Spouses of the Disabled with Spinal Cord Injury in Isfahan. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(2):125-137. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i2.28976

Keywords

• تاب‌آوری، خودشفقت‌ورزی، صبر، ضایعۀ نخاعی، قرآن، معلولان، همسران