سنجش سطح توسعه یافتگی دهستان‌‌های استان لرستان با استفاده از روش ویکور

Abstract

توسعه صرفاً پدیده ­ای اقتصادی نیست و بسیاری از جوامع به­ منظور تقویت پایه­ های توسعه و رفع و تعدیل عدم تعادل­ ها و انبوه مسائل و مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود، نیازمند برنامه­ ریزی و شناسایی امکانات و منابع بالفعل و بالقوه­ شان هستند. پژوهش حاضر به ­منظور تعیین درجه توسعه­ یافتگی دهستان‌های استان لرستان و رتبه ­بندی آن­ها بر اساس میزان توسعه­ یافتگی با استفاده از روش آنالیز ویکور و تاپسیس انجام شده ­است. در این پژوهش با استفاده از آخرین آمار و اطلاعات مربوط به سال 1395 و بر اساس ادبیات موجود، صد و ده متغیر در قالب هشت شاخص (آموزشی، جمعیتی، زیربنایی، اقتصادی، بهداشت و درمان، خدماتی، فرهنگی، رفاهی و عملکردی ­کشاورزی) مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که توزیع امکانات و خدمات بین دهستان­های این استان به ­صورت ناهمگن صورت گرفته است؛ به­ طوری­ که دهستان ­شیروان، رتبه اول را دارا بوده و عنوان منطقه توسعه ­یافته را کسب کرده است. دهستان ­های بازوند و گودرزی نیز رتبه های دوم و سوم را دارند که جزء مناطق در حال توسعه محسوب ­می ‏شوند و دیگر دهستان­ها جزء مناطق نسبتاً محروم و محروم هستند. همچنین دهستان­ های گل‌گل، کرگاه­ غربی، رومیانی، ژان، شیروان، ازنا، چالانچولان و چم‌سنگر به ترتیب در شاخص ­های آموزشی، جمعیتی، زیربنایی، اقتصادی، بهداشت و درمان، خدماتی، فرهنگی، رفاهی، عملکردی­ کشاورزی رتبه های اول را دارا بودند. استناد به یافته ­های این پژوهش می تواند به منظور بهبود مدیریت و سیاست‌گذاری توسعه دهستان‏ های مورد مطالعه در راستای دستیابی به توسعه پایدار توسط سیاست­ گذاران، برنامه­ ریزان و مدیران ذی­ ربط مورد بهره­ برداری قرار گیرد.

Keywords

• استان لرستان
• تصمیم‏ گیری چندمعیاره
• توسعه یافتگی
• روش ویکور