مقایسه دوز جنین در پرتودرمانی تمام مغز توسط کبالت60 و شتاب دهنده خطی

Abstract

مقاله کوتاه مقدمه: با توجه به افزایش نیاز به استفاده از پرتوهای یونیزان در دوران بارداری، افزایش میزان سرطان مرتبط با پرتودرمانی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این مطالعه، تعیین دوز جنین حاصل از پرتودرمانی کل مغز با دو روش دستگاه درمانی کبالت 60 و شتاب‌دهنده‌ی خطی فوتونی می‌باشد. روش‌ها: دوز جنین با استفاده از فانتوم آلدرسون‌راندو، پس از اجرای کالیبراسیون تراشه‌های TLD-100، در هفته‌های 12، 24 و 36 بارداری بنابر فاصله از میدان اصلی درمانی مورد ارزیابی قرار گرفت. تابش کل مغز با درمان میدان‌های جانبی متقابل موازی با فانتوم در وضعیت خوابیده به پشت انجام شد. تکنیک درمانی در هر دو دستگاه SSD بود که به ترتیب برابر با 100 و 80 سانتی‌متر برای دستگاه شتاب‌دهنده و کبالت انتخاب شدند. دوز جذبی در تراشه‌های TLD به وسیله‌ی دستگاه قرائت‌گرTLD اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: میانگین دوز در شرایط بدون محافظ در سنین حاملگی 12، 24 و 36 هفته حدود 47 ± 926، 125 ± 2160 و 498 ± 6372 میکروگری برای پرتوهای گاما کبالت-60 و 207 ± 4559، 260 ± 6005 و 228 ± 6383 میکروگری برای اشعه‌ی ایکس MV 9 شتاب‌دهنده خطی بود. نتیجه‌گیری: نتایج دوزیمتری نشان داد که بیشتر دوز از پراکندگی داخلی پرتو در بدن مادر می‌آید، محافظت از شکم فقط تا حدی می‌تواند مؤثر باشد با توجه به اینکه با افزایش سن جنین، تغییرات دوز دریافتی زیاد می‌شود، بهتر است در بررسی دوز دریافتی جنین به عدد میانگین اعتماد نشود و دوز جنین بر اساس بیشترین سن آن برآورد شود.

Keywords

• دوزیمتری ترمولومینسانس
• پرتودرمانی
• دوزیمتری پرتوی