فراوانی ژن‌های کدکننده‌ی آنزیم‌های بتالاکتامازی AmpC با واسطه‌ی پلاسمید در ایزوله‌های بالینی کلبسیلا پنومونیه

Abstract

مقدمه: آنزیم‌های بتالاکتامازی یکی از مهم‌ترین عوامل در به وجود آوردن مقاومت آنتی‌بیوتیکی در میان باکتری‌های گرم منفی می‌باشند. این مطالعه به منظور تعیین الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی و بررسی فراوانی ژن‌های بتالاکتامازی Ampc در ایزوله‌های بالینی کلبسیلا پنومونیه صورت پذیرفت. روش‌ها: 100 ایزوله‌ی كلبسیلا پنومونیه از نمونه‌های بالینی مختلف بیمارستان ولیعصر اراک جمع‌آوری شدند و توسط آزمایش‌های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مطابق با دستورالعمل‌های CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) تعیین گردید. ژن‌های پلاسمیدی AmpC با استفاده از روش PCR در ایزوله‌‌ها شناسایی شدند. یافته‌ها: بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های ریفامپین و اریترومایسین بود (90 درصد)، در حالی که کمترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های ایمی‌پنم (8 درصد) و کلیستین (صفر درصد) بود. از 100 ایزوله‌ی کلبسیلا پنومونیه 19 ایزوله (19 درصد) دارای ژن‌های بتالاکتامازی AmpC بودند. 7 ایزوله (7 درصد) دارای ژن‌های خانواده‌ی MOX، 8 ایزوله (8 درصد) دارای ژن‌های خانواده‌ی CIT، سه ایزوله (3 درصد) دارای ژن‌های خانواده‌ی DHA و یک ایزوله (1 درصد) نیز دارای ژن‌های خانواده‌ی EBC بودند در حالی که ژن‌های خانواده‌ی ACC و FOX در هیچ کدام از ایزوله‌ها یافت نگردید. نتیجه‌گیری: این مطالعه اولین گزارش از وجود بتالاکتامازهای AmpC از دسته‌ی MOX در کلبسیلا پنومونیه در ایران بوده است. شیوع بالای ایزوله‌های تولیدکننده‌ی بتالاکتامازهای AmpC در بیمارستان مرکزی اراک، مقاومت آنتی‌بیوتیکی را تبدیل به نگرانی بزرگی کرده است. از این رو باید در سیاست‌های تجویز آنتی‌بیوتیکی و کنترل عفونت‌ها تجدید نظر حاصل گردد.

Keywords

• Klebsiella pneumoniae
• AmpC ß-lactamase genes
• Antibiotic resistance