Sağlık Bilimleri Öğrencilerinde Temporomandibular Eklem Disfonksiyon Riskinin Araştırılması

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, üniversite öğrencilerinde Temporomandibular eklem (TME) disfonksiyon gelişme riskini değerlendirmek ve risk düzeyinin yaşam kalitesi, boyun disabilitesi ve psikolojik durum ile ilişkisini incelemektir. Gereç ve Yöntemler: Dahil edilme ve dışlanma kriterlerine göre sağlık bilimleri fakültesindeki 197 gönüllü öğrenci değerlendirildi. Değerlendirmede disfonksiyon gelişme riski TME ile ilişkili semptomların varlığı, psikolojik durumu Beck Depresyon ölçeği, yaşam kalitesi SF-36 ve ağrıya dayalı disabilite durumu Northwick Park Boyun Ağrı anketi ile değerlendirildi. İstatistiksel analizlerde One-way Anova ve Spearman Korelasyon analizinden yararlanıldı. Bulgular: Çalışmaya 197 üniversite öğrencisi (yaş ort: 20,79±2,13 yıl) alındı. Öğrencilerin %81,7’sinde TME bozuklukları ile ilgili en az bir semptom taşıdığı saptandı. TME disfonksiyon risk düzeyine göre boyun ağrısına bağlı disabilite düzeyi, psikolojik durum, ve yaşam kalitesi arasında anlamlı fark olduğu saptandı (bütün değerler için p lt;0,01). Çalışmamızda öğrencilerin semptom sayısı ile boyun ağrısına bağlı disabilite şiddeti (r=0,397, p lt;0,0001) ve psikolojik durum arasında pozitif (r= 0,279, p lt;0,0001), SF-36 fiziksel (r= -0,328, p lt;0,0001) ve mental komponentleri arasında (r= -0,305, p lt;0,0001) negatif ilişki saptandı. Sonuç: Araştırmamıza göre Sağlık Bilimleri Öğrencilerinin genel olarak % 80’den fazlası en az bir TME disfonksiyon belirtisi göstermektedir. Temporomandibular eklem ile ilgili problem riskindeki bu artış eklemin biyomekanik olarak komşu vücut segmentlerini etkiliyor oluşu, disfonksiyonun disabilite, yaşam kalitesi ve psikolojik durumundaki bozulma ile olan yakın ilişkisine bağlanabilir.

Keywords

• temporomandibular eklem
• risk değerlendirmesi
• yaşam kalitesi