بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت‌های گندم اینکورن T boeoticum . و T.urartu نواحی غرب وشمال غرب ایران با استفاده از نشانگرهای SSR

Abstract

یکی از موثرترین اقدامات جهت اصلاح گیاهان زراعی بررسی ساختار ژنتیکی آنهاست. در این تحقیق تنوع ژنتیکی تعداد 25 جمعیت گندم اینکورن از دوگونه تریتیکوم بوئتیکوم و تریتیکوم اورارتو جمع آوری شده از استان‌های غربی و شمال غربی ایران با استفاده از 12 جفت نشانگر ریزماهواره بررسی گردید. 12 جفت آغازگر از 2 تا 14 آلل و در مجموع 87 آلل در بین 25 ژنوتیپ تکثیر کردند که متوسط تعداد آلل‌ها به ازای هر جفت آغازگر 25/7 بود و محتوای اطلاعات چند شکلی از 37/0 تا 92/0 و میانگین 72/0 به دست آمد. تجزیه خوشه ای به روش UPGMA و با ضرایب تشابه دایس و جاکارد انجام گردید. بر اساس دندروگرام ترسیم شده ژنوتیپ‌های گونه تریتیکوم بوئتیکوم در استان لرستان و گونه تریتیکوم اورارتو در استان کرمانشاه بیشترین تنوع را داشتند. این مسئله موید این است که به احتمال فراوان استان لرستان خاستگاه اصلی گونه تریتیکوم بوئتیکوم و استان کرمانشاه خاستگاه اولیه گونه تریتیکوم اورارتو می‌باشد. به طور کلی جمعیت‌های مورد بررسی گندم اینکورن در استان‌های غربی تنوع بیشتری در مقایسه با جمعیت‌های مربوط به استان‌های شمال غربی نشان دادند.

Keywords

• تریتیکوم اورارتو
• تریتیکوم بوئتیکوم
• تنوع ژنتیکی
• نشانگر‌های ریز‌ماهواره