مجله دانشکده پزشکی اصفهان (May 2017)
تأثیر یک دوره تمرین ورزشی مقاومتی با شدت بالا بر سطوح اینترلوکین- 10، Tumor necrosis factor-alpha (TNF-α) و Brain-derived neurotrophic factor (BDNF) در مغز رت‌های Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمن تجربی
Abstract
مقدمه: Multiple sclerosis (MS)، بیماری التهابی دمیلینه کننده‌ی مزمن Central nervous system (CNS) است. واکنش التهابی با تنظیم افزایشی انواعی از سیتوکاین‌ها در ضایعات MS همبستگی دارد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر برنامه‌ی ورزشی مقاومتی با شدت بالا در پیش‌گیری از بیماری آنسفالومیلیت خود ایمنی (Experimental autoimmune encephalomyelitis یا EAE) (مدلی برای مطالعه‌ی MS) بود. روش‌ها: تمرینات مقاومتی به مدت 6 هفته و 5 روز در هفته انجام شد. شروع برنامه‌ی تمريني با بار معادل ۵۰ درصد وزن بدن رت بود. حيوانات در دو جلسه‌ی اول، 10-۸ تكرار (بالا رفتن از نردبان) را با فواصل استراحت ۲ دقيقه‌اي انجام دادند. رت‌ها با نخاع خوکچه‌ی هندی و Complete Freund's adjuvant ایمونیزه شدند. روند بیماري و تغییرات وزن رت‌ها روزانه مورد ارزیابی قرار گرفت. مدل آنسفالومیلیت خود ایمنی در انتهای هفته‌ی ششم تمرینات القا شد. یافته‌ها: تمرین مقاومتی در رت‌های ماده‌ی نژاد Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمنی، منجر به کاهش معنی‌دار Tumor necrosis factor alpha (TNF-α) (001/0 = P) و افزایش معنی‌دار اینترلوکین- 10 (Interleukin-10 یا IL-10) (001/0 = P) شد، اما تغییر معنی‌داری در عامل مشتق شده از مغز (Brain-derived neurotrophic factor یا BDNF) ایجاد نکرد (055/0 = P). همچنین، علایم بالینی در رت‌های تمرین کرده با تأخیر ظاهر شد. نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، به نظر می‌رسد تمرینات مقاومتی با مدت و شدت لازم موجب تأخیر در بروز و کاهش شدت علایم بالینی، عدم تغییر BDNF، کاهش TNF-α و افزایش IL-10 در رت‌های Lewis مبتلا به آنسفالومیلیت خود ایمنی می‌شود.
