مجله علوم تربیتی (Feb 2004)
بررسی همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در دانش‌آموزان دختر و پسر دوره ابتدائی شهر اهواز و اثر درمان چندحسی در کاهش ناتوانی یادگیری املاء در آنان
Abstract
ناتوانی یادگیری نوشتن یکی از اختلالات یادگیری بخصوص است که به درک یا استفاده از زبان نوشتاری مربوط می‌شود. برای تشخیص این اختلال باید مهارتهای نوشتن کودک به طور قابل توجهی زیر سن تقویمی، هوش و عملکرد تحصیلی وی باشد. این اصطلاح اصولاً افرادی را که به واسطه معلولیتهای دیداری، شنیداری یا حرکتی، همچنین عقب ماندگی ذهنی یا محرومیتهای محیطی، فرهنگی یا اقتصادی به مشکلات یادگیری دچار شده‌اند، شامل نمی‌شود. این پژوهش با هدف بررسی همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در بین دانش‌آموزان دوره ابتدائی و بررسی تأثیر روش ترمیمی چند حسی در کاهش این ناتوانی انجام پذیرفته است. در این پژوهش روش آزمایشی میدانی به کار رفته است که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروههای آزمایشی، گواه و گواه بهنجار استفاده شده است. نمونه مربوط به همه‌گیرشناسی 160 کلاس (شامل 4000 دانش‌آموز پسر و دختر) دبستانهای اهواز بود که به صورت نمونه‌گیری مرحله‌ای انتخاب شدند. همچنین 180 دانش‌آموز به طور تصادفی ساده برای آزمون فرضیه‌ها گزینش شدند. برای جمع آوری داده‌ها از آزمونهای تشخیصی اختلال املاء، ماتریسهای پیشرونده ریون، آزمون املاء و بررسی پرونده تحصیلی دانش‌آموز استفاده شد. یافته‌های این پژوهش نشان داد که میزان همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء 7 درصد است. میزان همه‌گیرشناسی ناتوانی یادگیری املاء در دانش‌آموزان پسر نسبت به دختر (6/7 درصد در مقابل 4/6 درصد) بیشتر است. نتایج حاصل از اجرای آزمایش روش ترمیمی چند حسی نشان داد که استفاده از این روش به صورت معنی‌داری باعث کاهش اختلال املاء می‌گردد و پس از یک ماه پیگیری نتایج حاصل از مداخله نسبتاً پایدار بودند.
Keywords
