مجله دانشکده پزشکی اصفهان (Nov 2015)
بررسی ارتباط کاهش اسید اوریک با کاهش فشار خون بیماران مبتلا به هیپراوریسمی و پرفشاری خون
Abstract
مقدمه: پرفشاری خون، یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها و از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در جهان به شمار می‌رود. با وجود این، کنترل این بیماری همچنان با مشکل روبه‌رو است. مهار عوامل مختلف زمینه‌ساز پرفشاری خون، می‌تواند به کنترل بهتر این بیماری بیانجامد. هیپراوریسمی، به عنوان یکی از عوامل دخیل در بروز پرفشاری خون شناخته شده است. با این حال، تاکنون مطالعات اندکی در مورد تأثیر کاهش اسید اوریک بر کاهش فشار خون انجام شده است. از این رو، مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی اثر مصرف آلوپورینول -داروی کاهنده‌ی اسید اوریک سرم- بر روی پرفشاری خون انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر، یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده‌ی دو سو کور بود که روی 50 بیمار مبتلا به مرحله‌ی اول پرفشاری خون و هیپراوریسمی انجام شد. بعد از همسان‌سازی از نظر سن، جنسیت و شاخص توده‌ی بدنی، بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. سپس به مدت دو ماه، گروه مورد روزانه 200 میلی‌گرم آلوپورینول و گروه شاهد، دارونما دریافت کردند. در ابتدا و انتهای انجام مطالعه، فشار خون سیستولیک، دیاستولیک و سطح اسید اوریک سرم اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تحلیل گردید. یافته‌ها: مصرف آلوپورینول نسبت به دارونما به طور معنی‌داری منجر به کاهش فشار خون سیستولیک (0002/0 = P) و دیاستولیک (0003/0 = P) شد، اما با در نظر گرفتن سن و جنسیت، کاهش معنی‌دار فشار خون سیستولیک و دیاستولیک فقط در مردان بالای 50 سال دیده شد. در مردان کمتر از 50 سال و زنان، کاهش فشار خون از نظر آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: درمان هیپراوریسمی با آلوپورینول، در کاهش فشار خون سیستولیک و دیاستولیک مردان بالای 50 سال مؤثر است. در حالی که در مردان کمتر از 50 سال و زنان مبتلا به پرفشاری خون و هیپراوریسمی، این دارو تأثیر چشمگیری در کاهش فشار خون ندارد.
