پژوهش در نشخوارکنندگان (Feb 2014)
استفاده از پروبیوتیک یا سینبیوتیک در آغوز و شیر و تاثیر آن بر میزان انتقال غیرفعال ایمیونوگلوبولین‌ها و شاخص‌های عملکرد و سلامت گوساله
Abstract
در این تحقیق اثر افزودن پروبیوتیک و سینبیوتیک به آغوز و شیر بر انتقال غیرفعال ایمیونوگلوبین‌ها به گوساله و شاخص‌های عملکرد مورد بررسی قرار گرفت. شانزده راس گوساله نر هلشتاین تازه متولد شده در چهار گروه تیماری در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 48 روز استفاده گردید. تیمارها شامل 1) آغوز و شیر بدون افزودنی (شاهد)، 2) آغوز و شیر با افزودن 5/2 گرم پروبیوتیک روزانه (سطح توصیه شده)، 3) آغوز و شیر با افزودن 5 گرم پروبیوتیک روزانه و 4) آغوز و شیر با افزودن سینبیوتیک (5/2 گرم پروبیوتیک و 25 گرم پری‌بیوتیک روزانه) بود. آغوزدهی بلافاصله بعد از تولد و سه بار در روز انجام گرفت. خونگیری در روز‌های صفر، 1، 8، 16 و 48 انجام شد. نتایج نشان داد که غلظت ایمیونوگلوبولینG خون در تیمارهای پروبیوتیک بطور معنی‌داری بیشتر از گروه شاهد و سینبیوتیک بود (001/0P<) که بالاترین سطح در گروه 5/2 گرم پروبیوتیک دیده شد. تفاوت معنی‌داری بین تیمارها در غلظت پروتئین تام خون مشاهده نشد. مصرف خوراک آغازین در گروه شاهد نسبت به سایر گروه‌ها به طور معنی‌داری بیشتر بود. استفاده از پروبیوتیک باعث افزایش معنی‌دار در افزایش وزن گوساله‌ها دوره شد (05/0P<). ضریب تبدیل غذایی با افزودن پروبیوتیک نسبت به گروه‌های شاهد و سینبیوتیک به طور معنی‌داری بهبود یافت (05/0P<). تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی‌داری بر نمره مدفوع و نمره سلامتی نداشتند. در مجموع، افزودن پروبیوتیک به تنهایی به آغوز و شیر به عنوان روشی موثر برای افزایش جذب ایمیونوگلوبولین‌ها و عملکرد گوساله بوده و سطح توصیه شده برای دستیابی به آن کافی است.
