تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی معلمان تربیت‌بدنی

Abstract

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی معلمان تربیت‌بدنی شهرستان دهگلان بود. جامعة آماری این پژوهش همة معلمان تربیت‌بدنی شهرستان دهگلان بودند. تعداد 20 معلم تربیت‌بدنی با روش نمونه گیری دردسترس به‌عنوان آزمودنی‌های پژوهش انتخاب شدند و در یک طرح تجربی شامل پیش‌آزمون- پس‌آزمون همراه با گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامة استرس شغلی مؤسسة سلامت و ایمنی انگلستان (2004) و فرسودگی شغلی ماسلاچ (1981) بود. پایایی و روایی پرسش‌نامه‌ها در پژوهش‌های متعدد قبلی بررسی و تأیید شده بود. آزمودنی‌ها 48 ساعت قبل از شروع تمرین‌ها در جلسة آزمون حاضر شدند و از دو گروه تمرین و کنترل آزمون‌های استرس شغلی و فرسودگی شغلی گرفته شد. گروه تجربی به‌مدت هشت هفته و به‌صورت سه جلسه در هفته به انجام تمرین‌های مقاومتی پرداختند. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، آزمون‌گیری درست مانند آزمون‌گیری اول انجام شد و از دو گروه تجربی و کنترل آزمون‌های استرس شغلی و فرسودگی شغلی گرفته شد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تی مستقل برای مقایسة میزان تغییرات استرس شغلی و فرسودگی شغلی و مؤلفه‌های آن در دو گروه تجربی و کنترل استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که بین تغییرات استرس شغلی و فرسودگی شغلی دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به یافته‌ها، به همة معلمان تربیت‌بدنی و همچنین دیگر معلمان و کارمندان مشاغل مشابه پیشنهاد می‌شود که این نوع تمرین‌های ورزشی را در برنامة روزمرة خود قرار دهند.

Keywords

• تمرین مقاومتی
• استرس شغلی
• فرسودگی شغلی
• معلمان تربیت‌بدنی