ارزیابی جذب و کارایی مصرف نور در کشت مخلوط ذرت شیرین (Zea mays. Varsaccharata) و سیب‌زمینی (Solanum tuberosum)

Abstract

اختلافات فیزیولوژیک و مورفولوژیک دو محصول اقتصادی و ارزشمند سیب‌زمینی و ذرت شیرین و همچنین عدم تداخل در برداشت، دلایل کافی و منطقی برای کشت مخلوط آن‌هاست. بااین‌حال، برای یافتن بهترین ترکیب مناسب کشت این دو گیاه، اطلاعاتی چون کارایی در مصرف منابع تولید اهمیت دارد. از این‌رو به‌منظوربررسی جذب و کارایی مصرف نور در کشت مخلوط ذرت شیرین و سیب‌زمینی، آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه رازی کرمانشاه در سال زراعی 1392 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی در شش سطح، عبارت از الگوهای کشت مخلوط 1:1، 2:2، 2:1 و 1:2 (به‌ترتیب نشان‌دهنده ردیف‌های کاشت ذرت شیرین و سیب‌زمینی) به همراه کشت خالص آن‌ها بودند. نتایج نشان داد که شاخص سطح برگ و کارایی مصرف نور برای هر دو گیاه و در تمام الگوهای کشت مخلوط نسبت به تک‌کشتی بالاتر بود. در بین الگوهای مختلف کشت‌ مخلوط، بیشترین کارایی مصرف نور برای هردو گیاه ذرت شیرین و سیب‌زمینی، به الگوی 1:2 به‌ترتیب معادل 18/2 و 86/1 گرم بر مگاژول، مربوط بود، درحالی‌که بیشترین عملکرد قابل کنسرو ذرت شیرین (3300 کیلوگرم در هکتار) و سیب‌زمینی (9460 کیلوگرم در هکتار) به‌ترتیب از الگوهای 2:1 و 2:2 به‌دست آمد. به‌طورکلی نتایج این بررسی نشان داد که کشت مخلوط ذرت شیرین و سیب‌زمینی جذب نور کارآمدتری نسبت به تک‌کشتی آن‌ها دارد، و از نظر اقتصادی، کشت دو ردیف سیب‌زمینی همراه با دو ردیف ذرت (41/1LER=) توصیه می‌شود.

Keywords

• بهره‌وری، کشت مخلوط
• کارایی مصرف منابع
• ماده خشک