مقاومت به کلیستین و ردیابی ژن mcr-1 در ایزوله های پسودوموناس ائروژینوزا مقاوم به چند دارویی جدا شده از زخم بیماران مبتلا به سوختگی بستری شده در بیمارستان

Abstract

مقاله پژوهشی مقدمه: افزایش روزافزون مقاومت آنتی‌بیوتیک به ویژه به کلیستین در پسودوموناس آئروژینوزا مقاوم به چند دارویی Multidrug-resistant Pseudomonas aeruginosa))، یکی از عوامل مهم مرگ و میر در عفونت‌های زخم در بیماران سوختگی می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی شیوع مقاومت به کلیستین به عنوان خط آخر درمان در ایزوله‌های MDR P. aeruginosa زخم بیماران بستری و ردیابی ژن mcr-1 بود. روش‌ها: تعداد 72 ایزوله‌ی P. aeruginosa جدا شده در آزمایشگاه بیمارستان امام موسی کاظم(ع) اصفهان با استفاده از تکنیک‌های استاندارد میکروبیولوژیکی ارزیابی و تأیید شدند. حساسیت آنتی‌بیوتیکی توسط روش استاندارد دیسک دیفیوژن نسبت به 8 آنتی‌بیوتیک و حداقل غلظت مهاری (Minimum inhibitory concentration) MIC کلیستین بررسی گردید. حضور ژن mcr-1 با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و (Polymerase chain reaction) PCR ردیابی شد. یافته‌ها: از بین 72 ایزوله، تعداد 50 (69/44 درصد) P. aeruginosa مقاوم به چند دارویی شناسایی شدند که بیشترین مقاومت نسبت به لوفلوکساسین (98 درصد) و سیپروفلوکساسین (92 درصد) و کم‌ترین مقاومت نسبت به پپراسیلین تازوباکتام (40 درصد) بود. فقط 2 درصد از ایزوله‌ها مقاومت کامل را به تمامی آنتی‌بیوتیک‌ها نشان دادند. مقاومت به کلیستین در 14 درصد و ژن mcr-1 در 2 درصد ایزوله‌ها ردیابی شد. نتیجه‌گیری: مقاومت 14 درصدی P. aeruginosa نسبت به کلیستین در سویه‌های جدا شده از عفونت‌های سوختگی در اصفهان و فراوانی 2 درصدی ژن mcr-1 در این مطالعه، اهمیت تشخیص زودهنگام مقاومت به کلیستین، ردیابی ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی و عدم تجویز بی‌مورد این دارو برای کنترل عفونت‌های بیمارستانی را نشان می‌دهد.

Keywords

• زخم
• pseudomonas aeruginosa
• مقاومت آنتی‌بیوتیکی
• کلیستین
• mcr-1